مقايسه اثربخشي دو روش تصويرسازي ذهني و تن آرامي بر افزايش خودکارامدي و عملکرد ورزشي تکواندوکاران

هدف مطالعه حاضر مقايسه اثربخشي تصويرسازي ذهني (مبتني بر موفقيت) و تن آرامي بر افزايش خودکارامدي و عملکرد تکواندوکاران است. به همين منظور 92 تکواندوکار 15 تا 18 ساله شهرستان اردبيل به صورت تصادفي در سه گروه آموزش تصوير سازي (30 نفر)، آموزش تن آرامي (30 نفر) و گروه کنترل (32 نفر) گمارده شدند. براي گروه اول تصويرسازي ذهني و براي گروه دوم تن آرامي هر کدام در هشت جلسه آموزش داده شد. ولي گروه سوم هيچ آموزشي دريافت نکردند. براي جمع آوري اطلاعات از مقياس خودکارامدي شرر و از مقياس عملکرد ورزشي استفاده شد. نتايج آنها نشان داد که بين سه گروه تصويرسازي، تن آرامي و گروه کنترل در تفاضل نمره هاي پِيش آزمون- پس آزمون خودکارامدي و عملکرد ورزشي تفاوت معني داري وجود دارد (P<0.01). به عبارت ديگر، ميانگين تفاضل نمره هاي پيش آزمون- پس آزمون خودکارامدي و عملکرد ورزشي در گروه تصويرسازي بيشتر از گروه تن آرامي و گروه کنترل و ميانگين نمره هاي اين دو متغير در گروه تن آرامي بيشتر از گروه کنترل است.