اين پژوهش با هدف بررسي تاثير زوج درماني به شيوه ايماگوتراپي برافزايش صميميت زوجين صورت گرفت. روش تحقيق نيمه تجربي بود و از طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري شامل زوجيني بود كه به دليل مشكلات مربوط به صميمت به يكي از مراكز مشاوره شهر اصفهان در سال 1384 مراجعه كرده بودند. نمونه آماري شامل 32 زن و شوهر بود كه با روش نمونه گيري تصادفي منظم انتخاب شده و به طور تصادفي در گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار اندازه گيري مقياس صميميت زناشويي و پرسشنامه بررسي نيازهاي صميميت بود. گروه آزمايش در 10 جلسه رواني - آموزشي مبتني بر رويكرد ايماگوتراپي شركت كردند. يافته هاي تحقيق با استفاده از روش تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج تحقيق نشان داد كه كاربرد فنون رواني - آموزشي مبتني بر نظريه ايماگوتراپي ميزان صميميت زوجين را افزايش داده است. همچنين كاربرد تكنيك هاي ايماگوتراپي ميزان صميميت عاطفي، عقلاني، جنسي و جسماني زوجين را افزايش داده است.