در يك حوضه آبريز سيستم هاي مختلف طبيعي و انساني وجود دارد كه در اندركنش با يكديگرند. در مديريت جامع منابع آب در سطح حوضه آبريز، اندركنش اجزاي دروني هر سيستم و نيز اندركنش سيستم هاي مختلف با يكديگر بايد در نظر گرفته شود. براي مثال، توسعه و بهره برداري از منابع آب در بالادست حوضه بر كميت و كيفيت آب قابل دسترس براي تقاضاها و كاربريهاي پايين دست حوضه تاثير منفي مي گذارد. در مديريت جامع منابع آب در سطح حوضه آبريز، براي اينكه منافع كليه كاربران و كاربريهاي آب در نظر گرفته شود، سياست هاي مختلف توسعه و بهره برداري منابع آب بايد تحليل شده و مناسب ترين سياست كه منافع همه كاربريها و اهداف توسعه را ارضا كند، انتخاب شود. در اين تحقيق، سياست هاي توسعه و بهره برداري منابع آب در سطح حوضه آبريز رودخانه ،آجي- چاي در حوضه آبريز درياچه اروميه در شرق درياچه و اثرات آن بر تراز آب درياچه اروميه بررسي مي شود. براي اين منظور، حوضه رودخانه آجي- چاي را به سه ناحيه تقسيم كرده و با استفاده از روش تحليل پويايي سيستم كه يك روش شبيه سازي شي گرا و بر پايه بازخورد مي باشد، مدل ديناميكي منطقه توسعه داده شد. براي بررسي سناريوهاي موجود، ده سري زماني بيست ساله براي رواناب هر زير حوضه با استفاده از مدل ARMA(1,1) توليد شده و تراز آب درياچه مورد بررسي قرار گرفت.