مقايسه تاثير داكسپين با هيدروكسي زين در درمان ضايعات خارش دار مقاوم به درمان ناشي از گاز خردل

سابقه و هدف: خارش مقاوم به درمان، به عنوان يكي از عوارض شايع پوستي در جانبازان شيميايي مواجهه يافته با گاز خردل، از اصلي ترين شكايات اين بيماران به شمار مي رود كه موجب صدمات روحي رواني فراواني براي آن ها مي شود. هدف از مطالعه ما بررسي مقايسه اي اثر درماني داكسپين و هيدروكسي زين در درمان اين بيماران مي باشد.
مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني تصادفي دوسوكور بر روي 50 نفر مصدوم شيميايي با گاز خردل كه از خارش مزمن رنج مي بردند در پلي كلينيك تخصصي جانبازان شيميايي در دانشگاه علوم پزشكي بقيه اله (عج) در مدت چهار هفته صورت گرفت. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند كه گروه اول (متوسط سن بيماران 42.3±5.4 سال) 10 ميلي گرم داكسپين و گروه دوم (متوسط سن بيماران 41.1±6.2 سال) 25 ميلي گرم هيدروكسي زين به صورت روزانه دريافت كردند. شدت خارش بيماران بر اساس پرسشنامه استاندارد و بررسي VAS تعيين گرديد.
يافته ها: نمره متوسط خارش در گروه دريافت كننده هيدروكسي زين قبل و پس از مصرف دارو به ترتيب 34.6±3.4 و 25.9±3.1 ارزيابي شد (P<0.001) و در گروه داكسپين به ترتيب 33.8±4.4 و 24.5±4.1 تعيين شد (P<0.001). روند بهبود خارش در دو دارو مشابه بود (P=0.245). در خصوص عوارض جانبي داروها، 18 نفر از بيماران گروه هيدروكسي زين و 11 نفر از بيماران گروه گيرنده داكسپين از عارضه خواب آلودگي شكايت داشتند (P=0.035).
نتيجه گيري: هر دو دارو به ميزان قابل توجهي در كاهش خارش موثر بوده اند، هر چند با توجه به عوارض جانبي كمتر، داكسپين داروي مناسب تري به نظر مي رسد.