بررسي وضعيت و شدت بروز سيتوكراتين 10 و 19 به روش رنگ آميزي ايمونوهيستوشيمي در ادنتوژنيك كراتوسيست (OKC) و مقايسه آن با كيست دنتي ژروس و فوليكول دنداني

سابقه و هدف: ادنتوژنيك كراتوسيت (OKC) و كيست دنتي، دو كيست تكاملي ادنتوژنيك هستند كه فك ها را درگير مي كنند. OKC پتانسيل رشدي بالايي داشته و داراي ميزان عود زيادي است در حالي كه علايم باليني كمتري از خود نشان مي دهد. هدف از اين مطالعه تشخيص OKC و كيست دنتي ژورس و افتراق آنها بر مبناي الگوي ايمونوهيستوشيمي با استفاده از سيتوكراتين هاي 10 و 19 با روش بيوتين- استرپتوويدين مي باشد.
مواد و روش ها: در اين مطالعه 60 نمونه بلوك پارافينه شامل 20 مورد OKC، 20 مورد كيست دنتي ژروس و 20 مورد فوليكول دندان انتخاب شده و پس از برش زدن، رنگ آميزي ايمونوهيستوشيمي با استفاده از سيتوكراتين هاي 10 و 19 انجام گرديد. سپس اسلايدهاي تهيه شده فوق بصورت كيفي و كمي در زير ميكروسكوپ مورد مطالعه قرار گرفت. در اين مرحله اسلايدهاي رنگ آميزي شده فوق بر اساس شدت و وضعيت رنگ آميزي در لايه هاي مختلف پوشش در OKC، كيست دنتي ژروس و فوليكول دنداني (با بزرگ نمايي 10) ارزيابي شد.
يافته ها: بروز سيتوكراتين هاي 10 و 19 در OKC و كيست دنتي ژروس ديده شد. سيتوكراتين 10 بيشتر در OKC و سيتوكراتين 19 بيشتر در كيست دنتي ژروس مشاهده گرديد. هر دوي اين سيتوكراتين ها معمولا در نيمه فوقاني پوشش كيست هاي فوق ديده شدند و تنها در يك مورد بروز سيتوكراتين 19 در فوليكول دنداني ديده شد، ولي بروز سيتوكراتين 10 در اين بافت ديده نشد. شدت بروز سيتوكراتين هاي فوق نيز تقريبا در تمامي مواردي كه رنگ آميزي مثبت بود يكسان بود.
نتيجه گيري: سيتوكراتين 10 براي OKC و 19 براي كيست دنتي ژروس اختصاصي تر است و اين سيتوكراتين ها غالبا در نيمه فوقاني پوشش كيست هاي فوق ديده مي شوند. بروز سيتوكراتين 10 در يك مورد فوليكول دنداني كه مي تواند دال بر ترانسفورماسيون اين بافت به سمت كيستي شدن باشد.