بررسي ميزان حساس كنندگي پرتوي Iudr در مدل كشت اسفروييد از سلولهاي گليوما به روش comet

زمينه و هدف: آزمايشات مختلف in vitro و in vivo نشان داده اند كه استفاده از حساس كننده هاي پرتوي در پرتودرماني، ابزار مفيدي در درمان سرطان گليوما است. بسياري از دودمان هاي سلولي تحت شرايط خاص تجمع يافته و با رشد، ساختارهاي چندسلولي به نام اسفروييد (spheroid) تشكيل مي دهند. اين اسفروييدها از ابعاد مختلف، شبيه تومورهاي in vivo مي باشند. بنابراين مطالعه خصوصيات رشد و رفتار اسفروييدها، نقش مهمي در درك رفتار تومورها در شرايط مختلف آزمايشگاهي دارد. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين نقش Iudr (Iododeoxyuridine) در حساس كنندگي پرتوي در اسفروييدهاي سلولهاي گليوما مي باشد.
روش بررسي: اين مطالعه پژوهشي از نوع آزمايشگاهي بوده و مقايسه نتايج توسط آزمون آماري T Test انجام شد. در اين مطالعه از آزمون comet assay جهت مقايسه آسيب هاي ايجاد شده در DNA سلولهاي U87MG از دودمان سلولي گليوما استفاده شد. آزمايشات، روي اسفروييدها در دو قطر 100 و 300 ميكرومتر انجام شد.
يافته ها: نتايج حاصل از بررسي اثر تشعشع در اسفروييدها در حضور و عدم حضور Iudr در هر دو قطر اسفروييد نشان مي دهد كه حضور Iudr به همراه پرتو، باعث افزايش tail moment و در نتيجه افزايش آسيب سلولي مي شود، بويژه در اسفروييدهاي 300 ميكرون در 50% سلولها آسيب بيش تري در حضور Iudr مشاهده شده است. اين نشان مي دهد كه حضور Iudr در غلظت اشباع، باعث افزايش حساس كنندگي پرتوي در اسفروييدها مي شود.
نتيجه گيري: مقايسه tail momentها در اسفروييدهاي 100 و 300 ميكرومتر نشان مي دهد كه در اسفروييدهاي 300 ميكرومتر، آسيب سلولي كمتر بوده است كه مي تواند به دليل وجود سولهاي G₀ و يا سلولهايي با چرخه طولاني باشد كه Iudr كمتري دريافت كرده اند. همچنين براساس نتايج حاضر، برداشت كم Iudr نيز مي تواند باعث افزايش حساسيت پرتوي سلول شود. جهت موثرتر واقع شدن اين روش درماني، مي توان زمان انكوباسيون با Iudr را افزايش داد تا سلولهاي G₀ وارد چرخه شده و زمان بيش تري در اختيار سلولهاي با چرخه طولاني تر قرار گيرد و يا از موادي كه مانع ترميم آسيب مي شوند، استفاده نمود.