بررسي اثر سيستم كانابينوييدي اندوژن بر عملكرد عصبي بافت كورپوس كاورنوزوم دستگاه تناسلي خارجي موشهاي صحرايي نر

قاسمي مهدي; صادقي پوررودسري حامد; دهپور احمدرضا; صادقي پوررودسري حميدرضا

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : پاييز 1386 , دوره 14 , شماره 56 ; از صفحه 137 تا صفحه 147 .

عنوان مقاله:

بررسي اثر سيستم كانابينوييدي اندوژن بر عملكرد عصبي بافت كورپوس كاورنوزوم دستگاه تناسلي خارجي موشهاي صحرايي نر

نویسندگان:

قاسمي مهدي, صادقي پوررودسري حامد, دهپور احمدرضا, صادقي پوررودسري حميدرضا*

آدرس:

* دانشكده پزشكي، خيابان 16 آذر، خيابان پورسينا، دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي- درماني تهران، تهران، ايران

چکیده:

زمينه و هدف: اگر چه بررسي ها نشان داده اند كه اندوكانابينوييدها اثراتي مركزي بر نعوظ دارند، ولي اثر محيطي آنها بر نعوظ نامشخص مي باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر آناندامايد (يك كانابينوييد اندوژن) بر پاسخ هاي شل شدگي القاء شده با تحريك اعصاب غيرآدرنرژيك غير كولينرژيك (Non adrenergic Non cholinergic=NANC) در بافت كورپوس كاورنوزوم (بافت حياتي در ايجاد نعوظ) موشهاي صحرايي نر بوده است.
روش بررسي: كورپوس كاورنوزوم موشها بعد از جدا شدن توسط دايسكت دقيق و گذاشتن در حمام ارگان استاندارد اكسيژنه و حاوي آتروپين (1 ميكرومول) و گوانتيدين (5 ميكرومول) (به ترتيب جهت بلوك كولينرژيك و آدرنرژيك) و به دنبال ايجاد انقباض توسط 7.5 ميكرومول فنيل افرين، توسط تحريك الكتريكي در فركانس هاي 2، 5، 10و 15 هرتز، دچار شل شدگي شدند و نتايج توسط دستگاه الكتروفيزيوگراف ثبت گرديد. آناندامايد (1و 3 ميكرومول در گروه هاي مجزا)، 20 دقيقه قبل از تحريكات الكتريكي به حمام ارگان اضافه شد. در گروه هاي مجزاي ديگر، هر يك از آنتاگونيست هاي اختصاصي رسپتورهاي CB₁(يك ميكرومول (AM251، CB₂ (يك ميكرومول AM630) و وانيلوييدي (3 ميكرومول كاپسازپين)، 45 دقيقه قبل از آناندامايد (يك ميكرومول) به حمام اضافه شدند. همچنين، وجود رسپتورهاي كانابينوييدي و وانيلوييدي در اين بافت توسط روش وسترن بلات ارزيابي شد. هر گروه شامل 6 حيوان بود. نوع مطالعه به صورت تجربي (Experimental) بوده و تحليل آماري داده ها به وسيله آناليز يكطرفه واريانس (ANOVA) متعاقب Newman-Keuls as post-hoc test انجام شد و P<0.05 از لحاظ آماري معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: پاسخ هاي شل شدگي وابسته به NANC در بافت كورپوس به طور معني داري (P<0.01) در حضور آناندامايد (1 و 2 ميکرومول) افزايش يافتند. اثر تقويت کننده آناندامايد بر پاسخ هاي NANC در حضور AM251 (يک ميکرومول) و کاپسازپين (2 ميکرومول) اما نا با AM630 (يک ميکرومول)، به طور معني داري (P<0.01) کاهش يافت. همچنين مهار کننده آنزيم نيتريک اکسايد سستاز (يک ميکرو مول L-NAME (N^wNitro-L-Arginine Methylester)) به طور معني داري (P<0.001) پاسخ هاي شل شدگي را در حضور يا غياب آناندامايد مهار کرد. اگر چه 30 نانومول L-NAME اثري بر پاسخ هاي NANC نداشت، به طور معني داري (P<0.01) اثر تقويت کننده آناندامايد را بر پاسخ هاي NANC کاهش داد. همچنين، آناندامايد اثري برپاسخ هاي شل شدگي توسط دوزهاي مختلف نيتروپروسايدسيديم (يک ميکرومول و 10 نانومول) نداشت و سترن بلات بافت کورپوس کاورنوزوم نشان داد که پروتئين رسپتورهاي CB₁و VR₁ (اما نه CB₂) در اين بافت وجود دارند.
نتيجه گيري: مطالعه حاضر براي اولين بار نشان داد که آناندامايد (يک اندوکانابينوييد) باعث افزايش پاسخ هاي شل شدگي وابسته به NANC در بافت گورپوس کاورنوزوم موشهاي صحرايي نر از طريق هر يک از رسپتورهاي CB₁و VR₁ در اين بافت وجود دارند.