زمينه و هدف: ناليديكسيك اسيد از آنتي بيوتيك هاي گروه كينولون ها مي باشد كه در شرايط in vitro و in vivo، فعاليت هاي خوبي بر عليه سالمونلا دارد و از اين رو در درمان عفونت هاي سالمونلايي بخصوص انواع مقاوم به آنتي بيوتيك ها، مورد استفاده قرار مي گيرد. از آنجا كه ناليديكسيك اسيد مي تواند نشانگري براي كاهش حساسيت به سيپروفلوكساسين نيز باشد، لذا هدف از اين بررسي ابتدا تعيين ميزان شيوع عفونت سالمونلايي و سپس تعيين حساسيت و MIC (Minimum inhibitory concentration) سالمونلا به ناليديكسيك اسيد بوده است.
روش بررسي: جهت اجراي تحقيق، در دوره زماني يك ساله از ابتداي سال 1384 لغايت خرداد 1385، 1333 نمونه مدفوع بيماران مبتلا به اسهال مورد بررسي قرار گرفت. به منظور جداسازي سالمونلا، نمونه ها در محيط هاي اختصاصي و افتراقي كشت داده شدند. سپس با استفاده از جداول تشخيصي انتروباكترياسه، 45 مورد (3.4%) سالمونلا بدست آمد. در ادامه با استفاده از آنتي سرم هاي اختصاصي، تعيين سروتايپ شدند و حساسيت آنتي بيوتيكي آنها بر اساس روش استاندارد ديسك ديفيوژن آگار تعيين گرديد. در نهايت، MIC دارو براي نمونه هاي سالمونلاي مقاوم به ناليديكسيك اسيد، به وسيله آزمون E.test مشخص گرديد. اين تحقيق، يك مطالعه توصيفي است. نتايج توسط نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند كه براساس آزمون فرض تفاضل نسبتها، اختلاف آماري معني داري بين دو روش وجود نداشت.
يافته ها: از بين 1333 نمونه مدفوع، تعداد 45 نمونه(3.4%) سالمونلا جدا گرديد كه متعاقب سروتايپينگ سالمونلاهاي جدا شده، مشخص گرديد كه 9 مورد (20%)S.enteritidis ، 6 مورد (13.3%)S.typhimurium ، 4 مورد 8.9)%) S.typhi، 4 مورد (8.9%) S.montevideo، 3 مورد (6.7%)S.parathyphi C ، 2 مورد (4.4%)S.paratyphi B ، يك مورد (2.2%) S.muenchen، يك مورد (2.2%) S.derby، يك مورد (2.2%) S.schwarzengrund، يك مورد (2.2%) S.arizonea و 13 مورد (28.9%)untypable بودند. اين سويه ها علاوه بر خصوصيات بيوشيميايي فقط با آنتي سرم O واكنش نشان دادند و با آنتي سرم هاي H موجود، قابل شناسايي نبودند. از اين 13 مورد (28.9%) untypable، 10 مورد (22.2%) به سالمونلا سروتايپ C و 3 مورد (6.7%) به سالمونلا سروتايپ B تعلق داشتند. نتايج تست حساسيت آنتي بيوتيكي نشان داد كه 11 مورد(24.4%) در روش ديسك ديفيوژن آگار به ناليديكسيك اسيد مقاوم بودند. در حالي كه در روش E.test، تعداد 9 مورد (20%) به آنتي بيوتيك مربوطه داراي MIC مقاوم بودند.
نتيجه گيري: بيش ترين مقاومت به ناليديكسيك اسيد در سالمونلاهاي غيرتيفوئيدي مشاهده گرديد كه اين نوع از سالمونلاها گسترش وسيعي در طبيعت داشته و جز بيش ترين عوامل سالمونلوز محسوب مي گردند. 11 مورد در روش ديسك ديفيوژن و 9 مورد از اين 11 مورد، در روش E.test به ناليديكسيك اسيد مقاوم بودند و MIC موارد مقاوم به دارو در محدوده مساوي يا بيش تر از 32 ميكروگرم در ميلي ليتر قرار داشت. روش E.test علاوه بر تعيين MIC، از دقت بيش تري نسبت به روش ديسك ديفيوژن آگار در تعيين موارد مقاوم برخوردار است، ولي مشكل عمده استفاده از روش E.test، گران قيمت بودن اين روش است.