فلسفه تعليم و تربيت در جهان امروز

فلسفه تعليم و تربيت در جايگاه يکي از فلسفه هاي مضاف، از دو زاويه قابل بررسي و مطالعه است: 1. ديدگاه هاي فيلسوفان درباره تعليم و تربيت؛ 2. رشته دانشگاهي.
فلسفه تعليم و تربيت از نگاه اول، تاريخي به قدمت انديشه ورزي و نظريه پردازي فيلسوفان شرق و غرب عالم در باب تربيت دارد؛ اما از نگاه دوم حدود يک قرن از عمرش سپري مي شود.
از فلسفه تعليم و تربيت، بسته به نوع ديد و مباني فلسفي متناسب با آن، مفاهيم و تعاريف گوناگوني ارايه شده است: استنتاج آراي تربيتي از مباني فلسفي، کاربرد فلسفه در تعليم و تربيت، نظريه عمومي تعليم و تربيت، تحليل و پردازش مفاهيم و گزاره هاي تربيتي و مانند آن.
نگارنده اين مقاله، فلسفه تعليم و تربيت را تبيين و اثبات مبادي تصوري و تصديقي تعليم و تربيت تلقي مي کند و در سه سطح پيش استنتاجي يا بازيافت، استنتاجي يا کشف، و فرا استنتاجي يا خلق به بررسي فلسفه تعليم و تربيت مي پردازد. طراحي و اجراي تدابير و راهکارهايي در سه سطح بازيافت، کشف و خلق، از شرايط اساسي پي ريزي فلسفه تعليم و تربيت اسلامي است.
رشته فلسفه تعليم و تربيت، تحولات و تطوراتي را پشت سر نهاده که در دو مرحله قابل تشخيص و بررسي است؛ مرحله رويکرد ايسم ها و مرحله رويکرد تحليلي. فلسفه تعليم و تربيت در حال حاضر در مرحله پساتحليلي و مشتمل بر رويکرد ها و ديدگاه هاي متنوعي در جهان غرب است.