ارتباط راهبردهاي مقابله اي، جهت گيري هدف و اضطراب رقابتي با عملكرد ورزشي دانشجويان ورزشكار گروهي و انفرادي

هدف اين پژوهش، ارتباط راهبردهاي مقابله اي، جهت گيري هدف و اضطراب رقابتي با عملكرد ورزشي در ورزشكاران انفرادي و گروهي بود. آزمودني هاي پژوهش شامل 171 دانشجوي پسر (93 ورزشكار گروهي و 78 ورزشكار انفرادي) بود كه به صورت تصادفي از ميان دانشجويان ورزشكار دانشگاه محقق اردبيلي در سال تحصيلي 85-84 انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه راهبردهاي مقابله اي در ورزش، پرسشنامه جهت گيري هدف، پرسشنامه اضطراب رقابتي و چك ليست عملكرد ورزشي استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين راهبردهاي مقابله متمركز بر تكليف و عملكرد ورزشي در ورزشكاران گروهي (r=0.23) رابطه معني داري وجود دارد (p<0.05). جهت گيري هدف با عملكرد ورزشي در ورزشكاران انفرادي (r=0.28) و گروهي (r=0.22) رابطه معني داري دارد (r=0.05). همچنين p اضطراب رقابتي با عملكرد ورزشي در ورزشكاران گروهي (=-0.33 متغيرهاي (t رابطه داشت (p=0.01) نتايج نشان داد كه قوي ترين پيش بيني كننده عملكرد ورزشي در ورزشكاران انفرادي جهت گيري هدف و در ورزشكاران گروهي جهت گيري هدف و اضطراب رقابتي بود. توجه به آموزش راهبردهاي مقابله اي متمركز بر تكليف، مهارت هاي كاهش اضطراب و توجه به جهت گيري هدف در مورد تكليف از پيشنهادات اين پژوهش مي باشد.