بررسي آريتمي هاي قلبي قبل و بعد از مسابقه در اسب هاي دو خون ايراني

به دليل ارتباط قلب با ساير اندام ها، هرگونه اختلال قلبي، تاثير منفي مضاعفي بر عملکرد اندام نيز خواهد داشت. فقدان نظم و آهنگ ضربان قلب (آريتمي)، يکي از اختلالات رايج قلب مي باشد. ممکن است حيوان داراي آريتمي هاي فيزيولوژيک يا پاتولوژيک باشد و نيز امکان دارد يکي از آريتمي هاي خطرناک، موجب مرگ او شود. اسب ها، خصوصا اسب هاي مسابقه شانس بيشتري را براي نشان دادن آريتمي ها دارند. در طي مسابقه، ممکن است ضربان قلب به 8-6 برابر ضربان قلب استراحت برسد و قلب بايد قدرت اين تطبيق را داشته باشد. شنيدن صداي قلبي و الکتروکارديوگرافي دو روشي هستند که قابليت تشخيص دقيق آريتمي ها را دارند.
اين مطالعه بر روي 19 اسب دو خون ايراني از دو جنس و سن 14-5 سال انجام شد. اسب ها به صورت انفرادي در مسير 1650 متر به صورت چهار نعل در پيست مسابقه دوانده و نوار قلبي آنان، قبل و بعد از تمرين در اشتقاق قاعده اي- راسي تهيه گرديد. مطالعات بر روي پارامترهاي مختلف الکتروکارديوگرام و احتمال وقوع آريتمي هاي قلبي صورت پذيرفت و نتايج زير بدست آمد: 1- کليه فواصل و قطعات الکتروکارديوگرام بعد از تمرين، نسبت به قبل از تمرين، کاهش معني داري داشت. 2- ميانگين ضربان قلب بعد از تمرين، نسبت به ضربان استراحت، افزايش معني داري داشت. 3- آريتمي هاي مختلف نظير آريتمي سينوسي، بلوک درجه 1 و 2 دهليزي- بطني و توقف سينوسي در قبل از تمرين ثبت شد.
به دليل نوع آريتمي ها و برگشت تمام آنها به حالت عادي در بعد از تمرين مي توان آنها را فيزيولوژيک در نظر گرفت و انواع پاتولوژيک آنها قبل يا بعد از ورزش شناخته نشد.