هدف اين پژوهش عبارت است از برآورد و مقايسه حداكثر نبض اكسيژن در دختران ورزشكار. بدين منظور 28 دختر ورزشكار (رشته هاي بستكتبال، هندبال، و آمادگي جسماني) با ميانگين سني 22±1 سال، قد 162.52±3.85 سانتي متر، و وزن 57.3±6.63 كيلوگرم در اين تحقيق شركت كردند. آزمودنيهاي تحقيق آزمون ميداني پياده روي1 مايل، آزمون دوچرخه اوج برون ده توان، و آزمون پله سايكونولفي را اجرا كردند. سپس با پروتكل شاخص جونز مقايسه شدند. آزمونهاي ورزشي پياده روي 1 مايل (14.58±1.37 ميلي ليتر/ضربه) و آزمون چرخ كارسنج اوج برون ده توان (14.55±1.39 ميلي ليتر/ ضربه) در مقايسه با پروتكل شاخص جونز اختلاف معناداري را نشان ندادند (P>0.05). نتايج اين پژوهش نشان مي دهد حداكثر نبض اكسيژن كه شاخص كارايي دستگاه قلبي و عروقي است با آزمونهاي ورزشي پياده روي 1 مايل و چرخ كارسنج اوج برون ده توان در مقايسه با آزمون پله سايكونولفي واقع بينانه تر برآورد مي شود. اين آزمونهاي ورزشي در بررسي و برآورد حداكثر نبض اكسيژن دختران ورزشكار استفاده مي شوند.