بررسي آثار تزريق كورتيكوسترون بعد از آموزش و فعال سازي حافظه در به خاطرآوري اطلاعات مربوط به حافظه ترس شرطي شده موش صحرايي نر

مقدمه: شواهد جديد نشان مي دهند كه در طي به خاطرآوري، حافظه مجددا ناپايدار شده، فرآيند تثبيت مجدد را طي مي كند. با توجه به دخالت هورمون هاي استرس در تثبيت اطلاعات تازه، هدف اين مطالعه بررسي آثار كورتيكوسترون بر روند تثبيت و تثبيت مجدد حافظه در يك مدل شرطي است.
مواد و روش ها: موش هاي نر صحرايي نژاد ويستار در دستگاه Contextual Fear Conditioning آموزش داده شدند. بعد از قرار دادن موش در محفظه، در آزمايش تثبيت، شوك الكتريكي به ميزان0.4 mA  به مدت 2 ثانيه براي دو بار با فاصله 120 ثانيه به حيوان اعمال شد. 20 ثانيه بعد از شوك آخر، حيوان از قفس برداشته شد و كورتيكوسترون با دوزهاي مختلف به حيوان تزريق شد. 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوري انجام شد و مدت زماني كه طي 5 دقيقه حيوان در حالت بي حركت ((Freezing به سر مي برد، ثبت شد. در آزمايش تثبيت مجدد، براي ايجاد حافظه متوسط (حدود 40 درصد)، شدت شوك همانند آزمايش تثبيت بود. براي حافظه قوي، 8 شوك الكتريكي با شدت1.5 mA  به مدت 1 ثانيه در فواصل 62 ثانيه اعمال شد. 24 ساعت بعد، فعال شدن حافظه(به مدت 90 ثانيه) انجام شد. بلافاصله بعد از آن، كورتيكوسترون با دوزهاي مختلف تزريق و 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوري همانند بالا انجام شد.
يافته ها: كورتيكوسترون با دوز3 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن، باعث افزايش تثبيت حافظه مي شود در حالي كه در همين دوز ميزان تثبيت مجدد حافظه قوي را به طور معني داري كم مي كند ولي اين اثر موقتي است.
نتيجه گيري: يافته هاي فوق نشان مي دهند كه تزريق كورتيكوسترون بعد از آموزش و فعال سازي حافظه آثار متضادي در به خاطرآوري اطلاعات حافظه ترس شرطي شده بازي مي كنند كه تعيين مكانيسم هاي درگير به مطالعه هاي بيشتري نياز دارد.