بررسي وضعيت آگاهي بيماران سرطاني مراجعه کننده به بيمارستان شفاي کرمان از بيماري خود

سابقه و هدف: امروزه جنبه هاي اخلاقي در سرطان شناسي نسبت به گذشته بيشتر مطرح مي شوند. يکي از اين جنبه ها دادن اطلاعات به بيماران در خصوص تشخيص و پيش آگهي از بيماريشان مي باشد. هدف اين مطالعه بررسي وضعيت آگاهي بيماران سرطاني بود.
روش بررسي: در اين مطالعه 150 بيمار سرطاني که در مدت يک سال به بخش پرتودرماني و انکولوژي بيمارستان شفاي کرمان مراجعه کردند، مورد مصاحبه قرار گرفتند. در اين گفتگوها سعي شد موارد زير مشخص شود: وضعيت آگاهي بيماران از تشخيص، پيش آگهي و علل احتمالي بيماريشان و عوارض و طول مدت درمان و نقش آنان در انتخاب درمان. سپس ارتباط آگاهي بيماران از تشخيص با فاکتورهاي مختلف ارزيابي شد. جهت تجزيه و تحليل آماري از آزمون t مستقل و کاي دو استفاده شد.
يافته ها: از 150 بيمار مورد مطالعه، 53 بيمار (3/35%) از تشخيص بيماري خود اطلاع داشتند. 11 بيمار (3/7%) از پيش آگهي بيماري خود اطلاع درستي داشتند. تعداد بيماراني که از عوارض درمان، اتيولوژي و طول درمان اطلاع داشتند به ترتيب 63 (42%)، 16(7/10%) و 106(7/70%) بود. 58 بيمار (7/38%) در انتخاب نوع درمان شرکت کرده بودند. آگاهي بيماران از تشخيص با تحصيلات، مکان درمان و نوع درمان ارتباط داشت (P<0.05) ولي ارتباط معني داري با سن، جنس، وضعيت ازدواج، سابقه خانوادگي سرطان، سابقه بيماري مزمن، هدف درمان (بهبودي يا تسکيني) و مرحله بيماري (با يا بدون متاستاز) نداشت.
نتيجه گيري: وضعيت آگاهي بيماران سرطاني ايران از وضعيت بيماريشان مطلوب نيست. شناسايي آنچه بيماران دوست دارند و حق دارند بدانند، در رفع موانع عاطفي جلوگيري کننده از دادن اطلاعات مربوط به بيماري کمک کننده است.