مهار جمعيت كنه قرمز مركبات Panonychus citri (McGregore), Acari: Tetranychidae بدون كاربرد كنه كش هاي آلوده كننده محيط زيست

با توجه به مصرف بي رويه انواع سموم و افزايش روزافزون بيماري هاي مهلكي چون انواع سرطان ها، چشم انداز مطلوبي را براي آينده شمال كشور نمي توان تصور كرد. هر ساله مقادير بسيار زيادي از انواع كنه كش ها در باغ هاي مركبات شمال مصرف مي شود. بنابراين در اين تحقيق به منظور استفاده از روش هاي مديريت تلفيقي آفات (IPM)، ميزان مصرف و غلظت هاي مختلف روغن معدني و محاسبه LC50 و LC90 براي كنترل كنه قرمز مركبات كه يكي از آفات اصلي و مهم مركبات در اين خطه است مورد مطالعه قرار گرفت. تيمارهاي تهيه شده به دو روش مختلف به كار برده شدند كه شامل روش غوطه وري اسلايد (Slide dip method) و استفاده از سمپاش پشتي است. ارزيابي هاي آزمايشگاهي در روش غوطه وري اسلايد مبين حساسيت بسيار زياد كنه قرمز مركبات نسبت به روغن هاي معدني است، به طوري كه غلظت هاي خيلي كم روغن معدني سبب مرگ و مير بسيار زياد كنه مزبور شد (>%90). در روش استفاده از سمپاش پشتي، غلظت محاسبه شده براي LC50 و LC90 به ترتيب شامل 0.44 درصد و 0.85 درصد روغن معدني در آب است. روغن معدني بتنهايي با غلظت 0.85 درصد در آب به منظور كنترل كنه قرمز در باغ هاي مركبات با روش رايج كه استفاده از سموم آفت كش است و با شاهد (آب) مقايسه شد. نتايج حاصل طي دو سال متوالي نشان داد كه تيمار مربوط به روغن معدني سبب كاهش جمعيت آفت مي شود و اختلاف معني داري بين تعداد آفت زنده باقيمانده در دو تيمار (روغن معدني و سموم رايج) وجود ندارد. با توجه به نتايج حاصل از اين پژوهش مي توان محلول 0.85 درصد روغن معدني را براي كنترل كنه قرمز مركبات در باغ هاي مركبات شمال كشور به باغداران توصيه و مصرف انواع كنه كش هاي رايج را قطع كرد.