ارزيابي كفايت همودياليز در بيماران تحت همودياليز نگهدارنده در بيمارستان شهيد مصطفي خميني تهران

مقدمه و اهداف: همودياليز يكي از روشهاي درماني بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه است. بررسي كفايت دياليز به واسطه تاثير دياليز ناكافي در مرگ و مير بيماران از اهميت زيادي برخوردار مي باشد. اين مطالعه با هدف ارزيابي كفايت همودياليز در بيماران تحت همودياليز نگهدارنده در بيمارستان مصطفي خميني تهران انجام گرفت.
مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي، توصيفي- تحليلي بر روي 54 بيمار، در سال 1384 انجام گرفت. همه بيماران از اهداف مطالعه آگاهي داشتند و فرم مخصوص رضايتنامه را تكميل نمودند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از يك پرسشنامه مشتمل بر: سن، جنس، قد، وزن و مدت دياليز جمع آوري گرديد. Kt/v تجويز شده، اعمال شده (dkt/v)، تعديل شده (ekt/v) و نسبت كاهش اوره (URR) با استفاده از معادلات كينتيك اوره محاسبه شدند.
اطلاعات از طريق نرم افزار SPSS تحت تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند و ارتباط بين متغيرها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون، تست t و فيشر بررسي شد.
يافته ها: جمعيت مورد مطالعه از 54 بيمار همودياليزي (36 مرد و 18 زن)، در محدوده سني 18 تا 83 سال، تشكيل مي شد. ميانگين سني بيماران 17.28±55.27 سال بود. مقدار متوسط kt/v تجويز شده و dkt/v و ekt/v و URR به ترتيب 0.19±1.11،0.18±0.94، 0.15±0.8 و 7.05±55.33 محاسبه گرديد.
33.3%، 11.1% و 11.1% بيماران براساس معيارهاي DOQI به ترتيب، kt/v تجويز شده، ekt/v و URR كافي داشتند.
ميانگين سني در بيماران داراي ekt/v ناكافي بيشتر از بيماران داراي ekt/v كافي بود. با وجود اين، آزمون t ارتباط آماري معني داري را نشان نداد (p=0.085). آزمون فيشر ارتباط آماري معني داري بين ekt/v كافي و جنسيت مونث نشان داد (p=0.013). همچنين ارتباط آماري معني داري بين ekt/v و URR وجود داشت (p<0.001).
آزمون كاي دو ارتباط آماري معني داري بين ekt/v و بيماري زمينه اي نشان نداد (p<0.685).
نتيجه گيري: چنين استنباط مي شود كه اكثريت بيماران تحت مطالعه، بخصوص مردان، از همودياليز كافي بهره مند نمي باشند. توصيه مي شود مطالعاتي با تعداد نمونه بيشتر جهت بررسي كفايت همودياليز و ضرورت كاربرد روشهاي نوين درماني انجام گيرد.