تحليل بر مبناي الگوهاي غذايي: رويكردي جديد در ارزيابي ارتباط تغذيه با بيماري ها

اخيرا متخصصان علوم تغذيه براي بررسي ارتباط رژيم غذايي با بيماري ها، ديدگاه تحليل الگوهاي غذايي را بر ديدگاه هاي سنتي قبلي كه مبتني بر مواد مغذي يا غذاها بودند، ترجيح مي دهند. شناسايي الگوهاي غذايي، اين امكان را فراهم مي كند كه رژيم غذايي را به صورت كلي (نه به تفكيك اجزاي آن) نگاه كنيم. اين كار باعث مي شود تا در شناسايي ارتباط رژيم غذايي با بيماري ها، ارتباطاتي فراتر از آنچه توسط مواد مغذي يا غذاها توصيف مي شوند، كشف شود. تحليل بر مبناي الگوهاي غذايي، در مواردي هم كه در تحليل هاي سنتيِ تعيين ارتباط رژيم غذايي با بيماري ها كه بر پايه غذاها يا مواد مغذي صورت مي گيرد و ارتباط هاي گزارش شده، ضعيف است، مي تواند مفيد واقع شود. الگوهاي غذايي، مفهوم واقع بينانه تري نسبت به رويكرد غذاها يا مواد مغذي دارند. همبستگي و تداخل هاي بيولوژيكي موجود بين غذاها و مواد مغذي، ارتباط بين غذاها يا موادمغذي را با بيماري هاي مزمن مخدوش مي سازد. شواهد متعدد موجود نيز حاكي از موفق بودن اين روش در شناسايي ارتباط تغذيه با بيماري ها است به طوري كه الگوهاي غذايي غالبِ شناسايي شده از طريق تحليل عاملي و تحليل خوشه اي با بيماري ها به طور معني داري مرتبط بوده اند. از آنجا كه مطالعات انجام شده در زمينه الگوهاي غذاييِ غالب در كشورهاي در حال توسعه از جمله كشور ما نادر است، هدف بررسي مروري حاضر آن است كه چگونگي شناسايي الگوهاي غذايي، نكات قوت و محدوديت هاي مربوط به اين روش نوين را به تفصيل مورد بحث قرار داده و محققان تغذيه را در كشور به استفاده از اين ديدگاه در تحقيقات آينده تشويق نمايد.