فراواني انواع شكايت اصلي بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي مراجعه كننده به کلينيک هاي روانپزشكي در شهر كرمان

مقدمه: تظاهرات جسماني افسردگي و بيماري هاي شايع رواني گاهي باعث عدم تشخيص صحيح افسردگي مي شوند. هدف از اين پژوهش، بررسي فراواني انواع شكايت اصلي (chief compliant) بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي مراجعه كننده به کلينيک هاي روانپزشكي با توجه به مشخصات جمعيت شناختي و منبع ارجاع مي باشد.
روش: 246 بيمار (191 زن و 55 نفر مرد) مبتلا به اختلال افسردگي اساسي كه به سه روانپزشك در سطح شهر كرمان مراجعه كرده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. سه شكايت اصلي منجر به مراجعه، مشخصات جمعيت شناختي و منبع ارجاع ثبت گرديد. در تجزيه و تحليل داده ها از آناليز مجذور كاي و ميانگين استفاده گرديد.
يافته ها: شكايت درد در زنان شايع تر از مردان بود در حالي که شكايات جسماني به غير از درد و شكايات روانپزشكي در مردان شايع تر از زنان بود. بالا رفتن سن و تحصيلات به طور معني داري با افزايش ابراز شكايات روانپزشكي همراه بود (p<0.001, p<0.01). وضعيت تاهل و مدت زمان درگيري بيمار با شكايت اصلي ارتباط معني داري با نوع شكايات بيماران نداشت. در بيماران با شكايات روانپزشكي منبع ارجاع بيمار به ترتيب مراجعه مستقيم خود بيمار، ارجاع توسط پزشكان عمومي و ارجاع توسط پزشکان با تخصص هاي ديگر بود (p<0.001) و در بيماران با شكايت درد منبع ارجاع به ترتيب مراجعه مستقيم خود بيمار، ارجاع توسط پزشكان با تخصص هاي ديگر و در نهايت ارجاع توسط پزشكان عمومي بود.
نتيجه گيري: علايم جسماني در بيماران افسرده شايع است. تفاوت هاي فرهنگي در ابراز نوع شكايت بيمار، وجود انگ اجتماعي در روند مراجعه بيمار به روانپزشك، دانش و نگرش پزشكان عمومي و پزشكان با تخصص هاي غير روانپزشکي نسبت به اختلال رواني در تشخيص صحيح و به موقع اين اختلال نقش دارد. ارتقا دانش پزشكان عمومي نسبت به اختلال افسردگي اساسي مي تواند ميزان مرگ و مير، اختلال در عملكرد اجتماعي، صرف هزينه و ريسك اقدامات پاراكلينيك غير ضروري را كاهش دهد.