مقدمه: جامعه نگري مفهومي است كه امروز توجه به آن پيش از هر زمان ديگر جهت ارايه خدمات در قلمرو رشته هاي وابسته به علوم پزشكي احساس مي گردد. علي رغم موفقيتهاي چشمگير در اين زمينه، بايد اذعان نمودكه هنوز تا اجراي كامل آموزش پزشكي جامعه نگر در دانشگاههاي كشور راه طولاني وجود دارد و دليل اين مشكل، وجود موانعي نظير كمبود بودجه، كمبود واحدهاي مناسب (عرصه)، ترديد در ضرورت اجراي آموزش پزشكي جامعه نگر و ... مي باشد. لذا پژوهشگر به بررسي ضرورت اجراي آموزش پزشكي جامعه نگر پرداخته است.
روشها: اين مطالعه به روش توصيفي ـ مقطعي انجام گرفته است. جامعه پژوهش شامل 151 نفر از اعضاي هيات علمي دانشگاههاي علوم پزشكي شهرتهران بودند. ابزار گرد آوري داده ها دراين پژوهش، پرسشنامه اي دو قسمتي بوده است: قسمت اول مشتمل بر مشخصات دموگرافيك و در قسمت دوم ديدگاههاي اعضاي هيات علمي در مورد ضرورت اجراي آموزش پزشكي جامعه نگر خواسته شده بود. در اين پژوهش داده هاي موجود در 151 پرسشنامه تكميل شده، كه با استفاده از SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها. نتايج نشان داد كه 37 درصد واحدهاي مورد پژوهش، اجراي آموزش پزشكي جامعه نگر را كاملا ضروري 41.7 درصد ضروري و 21.3 درصد غير ضروري مي دانند. آزمون آناليزواريانس يكطرفه بين دانشگاه محل كار، مدرك تحصيلي و جنس واحدهاي مورد پژوهش با ديدگاه آنان در مورد ضرورت اجراي آموزش پزشكي جامعه نگر اختلاف معني داري نشان نداد اما بين رشته تحصيلي اعضاي هيات علمي با ديدگاه آنان در مورد آموزش پزشكي جامعه نگر اختلاف معني داري بود.