ساخت يك نرم‎افزار رايانه‎اي جهت طراحي پروتزهاي پارسيل متحرك بخش اول: نظر سنجي از اعضاي هيات علمي در مورد قوانين طراحي پروتزهاي پارسيل متحرك

زمينه و هدف: طراحي پروتزهاي پارسيل متحرك وظيفه دندانپزشك مي باشد، با اين حال بسياري از دندانپزشكان به علت عدم تجربه کافي و يا كمبود وقت، اين وظيفه را به تكنيسين واگذار مي كنند. جهت طراحي اين پروتزها، براي سهولت و تسريع در ارايه طرح درمان و نيز آموزش دانشجويان دندانپزشكي مي توان از رايانه استفاده كرد. مطالعه حاضر به عنوان گام اول براي يافتن قوانين مورد توافق متخصصين پروتز صورت پذيرفت تا در مرحله بعدي مطالعه يك نرم‎افزار جهت ارايه طرح درمان پروتزهاي پارسيل متحرك طراحي  شود.
روش بررسي: براي 41 نفر از اعضاي هيئت علمي متخصص پروتزهاي دنداني هفت دانشكده دندانپزشكي در سطح ايران، پرسشنامه‏اي مشتمل بر 121 قانون طراحي پروتز پارسيل ارسال شد. براي تجزيه و تحليل آماري اطلاعات به دست آمده از نسبت درصد استفاده شد.
يافته‏ها: از ميان 120 قانون مطرح شده، 92 قانون (%76.2) مورد توافق بيش از %60 دندانپزشکان بود كه اين قوانين به تفكيك شامل، قوانين سدل %80 ، قوانين رست %76.2، قوانين كلاسپ %78.4 ، قوانين اتصال دهنده اصلي فك بالا و پايين به ترتيب %63.3 و %80.9 بود.
نتيجه گيري: متخصصين پروتز عضو هيات علمي در ايران در مورد 2/76% از قوانين مورد پرسش موافق بودند. کمترين توافق در قوانين مربوط به اتصال دهنده‎هاي اصلي فك بالا بود كه مي تواند مربوط به تفاوت کتب مرجع و ايده هاي طراحي متخصصين  باشد.