بررسي رفتار تحکيم پذيري خاک هاي ريزدانه نرم با استفاده از دستگاه تحکيم هيدروليکي

نشست ناشي از تحکيم لايه هاي خاک، به دليل ماهيت تدريجي و طولاني مدت آن، خطري بالقوه براي اکثر سازه هاي بنا شده بر خاک هاي تحکيم پذير محسب مي شود. در مسايل عملي، براي محاسبه مقدار و سرعت نشست از نتايج آزمايش تحکيم معمولي (ادومتري) استفاده مي شود که مبتني بر تئوري تحکيم يک بعدي ترزاقي (Terzaghi) است. اين تئوري متکي بر فرضيات ساده کننده متعددي است که به واسطه هر يک از اين فرضيات خطاهايي در مقادير مشخصات تحکيمي خاک ها به وجود مي آيد. يکي از اين فرضيات، ثابت بودن ضريب نفوذپذيري لايه رس (k) و در نتيجه ضريب تحکيم خاک (C_V) در طول فرآيند تحکيم است. در حالي که ضريب نفوذپذيري و به تبع آن ضريب تحکيم با افزايش تنش موثر و کاهش درجه پوکي تغيير مي کند. اين موضوع در خاک هاي رسي نرم، با اهميت است که پتانسيل فشردگي خيلي زيادي دارند. در اين تحقيق چگونگي تاثير فرض ثابت بودن ضريب نفوذپذيري بر مشخصات تحکيمي خاک به ويژه ضريب تحکيم بررسي و ارزيابي شده است. بدين منظور، آزمايش هاي مختلف تحکيم روي يک نمونه خاک رسي با رطوبت هاي اوليه متفاوت و با استفاده از دستگاه هاي تحکيم مرسوم (ادومتر) و تحکيم هيدروليکي انجام شد. بر اساس نتايج به دست آمده از مجموعه آزمايش ها مشخص گرديد که در خاک هاي رسي نرم که پتانسيل فشردگي زيادي دارند؛ ضريب تحکيم در طول فرآيند تحکيم به طور قابل توجهي تغيير مي کند و نتايج به دست آمده از روش هاي تجربي کاساگرانده و تيلور (روش هاي لگاريتم و جذر زمان) که مبتني بر فرض ثابت بودن ضريب تحکيم اند دقت کافي ندارند. لذا در چنين شرايطي بايد ضريب تحکيم به صورت مستقيم و با استفاده از مقادير ضريب نفوذپذيري و فشردگي حجمي در هر مرحله از بارگذاري تعيين شود.