سابقه و هدف: برخي گزارشات حکايت از آثار سوء مترونيدازول بر روي گونادوتروپين ها، تستوسترون، اسپرماتوژنز و دستگاه تناسلي نر دارد. هدف اين پژوهش بررسي اثرات مترونيدازول بر روي هورمون هاي محور هيپوفيز ـ بيضه، تستوسترون و اسپرماتوژنز در موش صحرايي (RAT) نر مي باشد.
مواد و روش ها: در اين پژوهش تجربي 24 عدد موش Rat نر بالغ با سنين 12-10 هفته به صورت تصادفي در سه گروه 8 تايي قرار گرفتند. به گروه کنترل آب معمولي و به گروه اول تجربي روزانه 200 ميلي گرم بر کيلوگرم مترونيدازول محلول در آب و به گروه دوم تجربي روزانه 400 ميلي گرم بر کيلوگرم مترونيدازول محلول در آب و به مدت 60 روز داده شد. در پايان تجربه بعد از بيهوشي خون گيري از بطن چپ به عمل آمد و براي سنجش هورموني، سانتريفوژ گرديد. بعد از کشتن موش ها، بيضه ها و سمينال وزيکول و پروستات از بدن آنها خارج گرديد. بعد از مطالعات مورفولوژيکي، در مايع بوئن به عنوان فيکساتيو قرار گرفتند. سپس بيضه ها با روش هماتوکسيلن و ائوزين رنگ آميزي شدند. آناليز آماري با استفاده از آزمون t-test انجام شد.
نتايج: بين وزن بيضه ها و غدد تناسلي ضميمه (سمينال وزيکول و پروستات) گروه هاي تجربي در مقايسه با گروه کنترل کاهش معني داري مشاهده شد (p<0.01). هورمون هايFSH و LH، تستوسترون در گروه هاي تجربي نسبت به گروه کنترل کاهش معني داري را نشان داد (p<0.01). مطالعات هيستولوژيک نشان داد در گروه هاي تجربي لوله هاي اسپرم ساز بيضه ها دچار آتروفي شده و روند اسپرماتوژنز کند گشته و تعداد سلول هاي زايا کاهش يافته بود.
نتيجه گيري: مترونيدازول موجب کاهش هورمون هاي گونادوتروپين و تستوسترون مي شود و از اين طريق و يا راه هاي احتمالي ديگر مانند اثر مستقيم بر روي سلول هاي ليديگ و سلول هاي دودمان اسپرم موجب کاهش روند اسپرماتوژنز در بيضه مي شود. بنابراين توصيه مي شود به ويژه در جنس مذکر در مصرف اين دارو احتياط لازم به عمل آيد.