طراحي محدوده بهينه نهايي در معادن روباز با روش هاي اصلاح شده مخروط شناور دو

پس از اختراع كامپيوتر و استفاده همه جانبه آن، الگوريتم هاي مختلفي جهت طراحي محدوده بهينه نهايي معادن روباز ارايه شده است كه هدف اصلي همه آنها پيدا كردن مجموعه بلوك هايي است كه اگر استخراج شوند، سود بهدست آمده تحت محدوديت هاي فني و اقتصادي حداكثر شود. مهمترين الگوريتم هاي مختلف طراحي محدوده بهينه نهايي در معادن روباز عبارتند از: روش تئوري گراف لرچ و گروسمن، الگوريتم كوروبوف و روش هاي اصلاح شده آن، روش مخروط شناور، روش مخروط شناور دو و برنامه ريزي پويا. از ميان اين الگوريتم ها، روش تئوري گراف لرچ و گروسمن تنها روشي است كه قادر است محدوده بهينه واقعي را در تمام مدل ها محاسبه نمايد. پيچيدگي اين روش و نياز به وقت كامپيوتري زياد جهت حصول به جواب از معايب روش مذكور مي باشد. روش مخروط شناور به دليل اينكه در مدت زمان كمتري قادر است محدوده بهينه را محاسبه نمايد و همچنين به دليل سادگي، بيشتر از ساير الگوريتم ها استفاده مي شود. اين الگوريتم در بعضي از حالات قادر به تعيين محدوده بهينه واقعي نيست. به همين دليل روش مخروط شناور دو براي برطرف نمودن بعضي از معايب روش مذكور توسط رايت ارايه و ادعا شده است كه اين روش قادر به تعيين محدوده بهينه واقعي مي باشد. در اين مقاله روش مخروط شناور دو براي بهينه بودن، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه روش مذكور در بعضي از حالات قادر به محاسبه محدوده بهينه واقعي نيست. همچنين دو الگوريتم مختلف براي اصلاح روش مذكور ارايه گرديد و سپس برنامه هاي كامپيوتري لازم به زبان برنامه نويسي C⁺⁺ در محيط ويندوز تهيه شد و كارايي روش هاي مذكور براي مدل هاي مختلف بررسي و نتايج آن با نتايج حاصل از روش تئوري گراف لرچ و گروسمن مقايسه گرديد. نتايج نشان مي دهد كه الگوريتم هاي ارايه شده جواب هاي بهتري به دست مي آورند.