از آنجا كه نيتروژن و پتاسيم اثرات مهمي بر فيزيولوژي رشد گياه پياز در سال توليد بذر دارند، مديريت مصرف اين عناصر در مزرعه توليد بذر، اهميت ويژه اي دارد. به منظور تعيين مناسب ترين مقدار و زمان مصرف كودهاي نيتروژن و پتاس جهت توليد بذر پياز، آزمايشي طي دو سال زراعي1380 تا1382 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي كبوترآباد اصفهان به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 4 تكرار اجرا گرديد. عامل اول شامل سه سطح كود نيتروژن و پتاسيم بود كه عبارت بودند از: a1 نيتروژن و پتاسيم توصيه شده براساس آزمون خاك، -a2 و 35 درصد بيشتر از مقدار توصيه شده و-3a و 35 درصد كمتر از مقدار توصيه شده. عامل دوم شامل شش سطح زمان مصرف كودهاي نيتروژن وپتاس بود كه عبارت بودند از: b2 مصرف كود نيتروژن، نيمي هنگام كشت در پائيز و نيمي هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده و مصرف كود پتاس در هنگام كشت، b2 مصرف كود نيتروژن و كود پتاس، نيمي هنگام كشت در پائيز و نيمي هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده، b3 مصرف كود نيتروژن، 1/3 هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده، در مرحله گرده افشاني و در مرحله دانه بندي و مصرف كود پتاس در هنگام كشت، b4 مصرف كود نيتروژن، 1/2 هنگام كشت، هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده، اواسط رشد ساقه گل دهنده و در مرحله دانه بندي و مصرف كود پتاس، نيمي هنگام كشت و نيمي هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده، b5 مصرف كود نيتروژن، 1/3 هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده و در مرحله دانه بندي و مصرف كود پتاس هنگام كشت و b6 مصرف كود نيتروژن، 2/3 هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده و در مرحله دانه بندي و مصرف كود پتاس، نيمي هنگام كشت و نيمي هنگام شروع ظاهر شدن ساقه گل دهنده. نتايج نشان دادكه در بين تيمارهاي مقداركود، تيمار a1 به طور معني داري، بيشترين عملكرد دانه (1018.3 كيلوگرم درهكتار) و تعداد چتر در واحد سطح را توليد كرد. در تيمار a3 تعداد كپسول در چتر و تعداد دانه در كپسول به طور معني داري كمتر از تيمارهاي a1 و a2 بود. مقايسه ميانگين هاي عملكرد و اجزا عملكرد دانه بين سطوح زمان مصرف كود، افزايش معني دار عملكرد دانه (1120 كيلوگرم در هكتار) تعداد چتر در واحد سطح و تعداد كپسول در چتر را در تيمار b4 نسبت به ساير تيمارهاي زمان مصرف كود نشان داد. بررسي درصد و سرعت جوانه زني بذرهاي حاصله، تنها كاهش درصد جوانه زني را در تيمار b3 نسبت به ساير تيمارهاي زمان مصرف كود نشان داد و بين ساير تيمارهاي زمان مصرف كود و نيز بين سطوح مقدار كود تفاوت معني داري وجود نداشت.