بررسي ارتباط ميزان پوسيدگي دندان ها با شيوع کم وزني در کودکان 6 تا 10 ساله شهرستان گچساران در سال 1382

بيان مساله: کودکان براي رشد و تکامل، به تغذيه مناسب نيازي مبرم دارند. به پيوند ميان وضعيت تغذيه (کم وزني) و ميزان پوسيدگي در کودکان در پاره اي بررسي ها توجه شده است.
هدف: هدف از اين بررسي، ارزيابي درصد پوسيدگي دندان ها و رابطه آن با کم وزني (وضعيت تغذيه) کودکان دبستاني شهرستان گچساران است.
مواد و روش: اين يک بررسي مقطعي است. با اين منظور، وزن 250 دانش آموز (125 دختر و 125 پسر) 6 تا 10 ساله اندازه گيري و شيوع کم وزني با بررسي وضعيت تغذيه اي کودکان بر پايه شاخص وزن نسبت به سن محاسبه شد، که نشان دهنده کم وزني است. پس از ارزيابي وضعيت تغذيه (کم وزني)، دندان هاي کودکان معاينه و ميزان درصد پوسيدگي دندان ها در کودکان با معاينه دهان و دندان اندازه گيري شد. سپس، پيوند ميان درصد پوسيدگي و کم وزني با آزمون مجذور کاي بررسي گرديد.
يافته ها: کم وزني در ميان دختران بيشتر و در بيشتر موارد، از گونه خفيف بود و گونه شديد، شيوع کمتر داشت. ميان کم وزني و شغل پدر و شمار افراد خانواده رابطه اي معنادار موجود بود (p=0.01). ميان سطح تحصيلات پدر و مادر و شغل مادر با کم وزني رابطه اي معنادار نبود. درصد پوسيدگي در دختران 84.8 و در پسران 93.6 بود. ميان درصد پوسيدگي و کم وزني در دختران رابطه اي معنادار به دست نيامد، ولي در پسران، اين رابطه با p=0.05 معنادار بود.
نتيجه گيري: با اين که، شيوع پوسيدگي در کودکان دبستاني در اين شهرستان بالاست و کم وزني در دختران بيشتر از پسران است، اما رابطه ميان کم وزني و پوسيدگي، تنها در پسران معنادار است. به نظر مي رسد، که آموزش مراقبت هاي بهداشتي و آگاهي نسبت به موضوع هايي، که نقشي موثر در پيشگيري از پوسيدگي دارند و عادات غذايي درست اهميت بيشتر در پيشگيري از پوسيدگي دنداني و کم وزني خواهد داشت.