موضوع اين مقاله ابودهبل الجمحي يكي از بزرگ ترين شاعران دوره اموي و از جمله كساني است كه در تحقيقات نقدي و تاريخي معاصر در خصوص شعر دوره اموي كمتر مورد توجه قرار گرفته است. ابودهبل در راس گروهي از شاعران است كه توليدات شفاف و پخته ادبي آنان گواه برتري همه جانبه او در ادبيات مي باشد. وي توانست در شعر خود بين سرشت و هنر شاعري جمع كند. از اين رو، ناقدان ادبي او را در زمره پنج شاعر معروف قريش قرار مي دهند كه عبارتند از: ابودهبل الجمحي العرجي - الحارث بين المخزومي - عمر بن ربيعه و عبيداله بين قيس الرقيات. در اين جستار سعي شده كه به گوشه اي از روند رشد و شكل گيري شخصيت و نيز قبيله اي كه ابودهبل در آن مي زيست، اشاره شود. نويسنده مقاله سعي كرده نگاهي نيز به قبيله شاعر (بني جمح) و روابط او با قبايل ديگر و به رابطه اين شاعر با دختر معاويه (عاتكه) و غزل هاي شاعر در خصوص او داشته باشد. و اين كه اين رابطه عاشقانه چگونه شكل گرفت و چه گونه ابودهبل از رابطه مذكور براي بدنام كردن و رسوا ساختن اموي ها و به خصوص معاويه بن ابي سفيان بهره برد. مي توان چنين برشمرد كه تعزل شاعر با عاتكه نوعي غزل حيله گرانه و دشمنانه و يا چيزي يا نزديك به آن بوده است.