نقد ادبي نوين عرب، تماما با نقد ادبي دوران گذشته متفاوت است به طوري كه هر كس نقد ادبي امروز عرب را از نظر بگذراند و آن را با نقد ادبي قرن گذشته مقايسه كند خواهد ديد كه نقد امروز، نقدي است كاملا مقلد كه در اين تقليد حد و مرزي نمي شناسد و تماما و بدون آگاهي تحت تاثير دستاوردهاي نقدي غرب قرار گرفته است. اما در چنين اوضاعي، چهره هاي نقدي درخشاني مي بينيم كه مي توانند نقد ادبي و ناقدان نوپا را هدايت كرده، به ساحل نجات برسانند. احسان عباس متوفاي سال 2003 ميلادي يكي از چهره هاي نقدي برجسته مي باشد كه در آسمان نقد ادبي عربي و جهاني درخشيده و با تاليف آثار ارزشمندي، نقد ادبي معاصر عربي را از آوارگي، آشفتگي و بحران اصطلاحات كه نتيجه تقليد محض از نقد ادبي غرب است تا حدودي نجات بخشيده، و آن را مديون خود ساخته است. اين مقاله درصدد است پس از معرفي احسان عباس، پرده از منهج نقدي اصيل او برداشته و به تبيين آن جنبه هايي از نقد ايشان كه اغلب مورد غفلت واقع شده است، بپردازد.