ابزارهاي اقتصادي بالقوه جهت کنترل آلودگيهاي زيست محيطي کشور و لزوم تنوع و پايداري منابع مرتبط با آن

امروزه کاربرد ابزارهاي اقتصادي جهت کنترل آلودگي آب در بسياري از کشورها رو به گسترش است. ليکن اين ابزارها هنوز نتوانسته اند به تنهايي موثر واقع گردند. تاکنون اکثر دولتها در وهله نخست به اقدامات قانوني جهت کنترل آلودگي منابع آب چشم دوخته اند، ليکن تنوع منابع مالي و کاربرد ابزارهاي اقتصادي مختلف در راستاي پايدارسازي منابع مالي کنترل آلودگي آب ممکن است چندين مزيت را دارا باشد از جمله در نظر گرفتن جوايزي به منظور تشويق رفتارهاي مناسب زيست محيطي، افزايش ميزان عوارض و جرايم به منظور کمک مالي به فعاليتهاي کنترل آلودگي آب و حصول اطمينان از اين موضوع که مي توان به اهداف کيفي آب با کمترين هزينه دست يافت.
بررسي به عمل آمده مويد آن است که اگر چه استفاده از ابزارهاي اقتصادي جهت کنترل آلودگيهاي محيط زيست عملا از اوايل برنامه سوم توسعه کشور و در قالب آيين نامه وصول جرايم آلودگي آب آغاز گرديد ليکن ابعاد آلودگي در کشور بسيار گسترده بوده و علنا گسترش روزافزون آلودگيها بويژه در منابع آب همواره سريعتر از کنترل آن بوده و منابع مالي موجود تکافوي بهبود وضعيت محيط زيست کشور را نداشته و عملياتي نمودن آن مستلزم برنامه ريزي، مديريت يکپارچه و منابع جديدتر مالي است. مقاله حاضر سعي نموده براساس پژوهشي که به مدت بيش از سه سال در زمينه تدوين استراتژيهاي پيشگيري و کنترل آلودگي منابع آب کشور توسط نگارنده صورت گرفته جديدترين و کاربردي ترين ابزارهاي اقتصادي پيشگيري و کنترل آلودگي زيست محيطي بويژه در زمينه آب را معرفي و پيشنهاد نمايد.