بررسي تاثير پوشش تيغه لارنگوسکوپ بر ميزان آلودگي باکتريال حلق و گلودرد پس از عمل

مقدمه: تيغه لارنگوسکوپ به علت تماس با غشاهاي مخاطي دهان در معرض آلودگي با ميکروارگانيسم هاي قابل انتقال قرار دارد. يک روش جلوگيري از انتقال عفونت، قرار دادن تيغه لارنگوسکوپ درون يک پوشش پلاستيکي در هنگام لوله گذاري تراشه است. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير پوشش تيغه لارنگوسکوپ بر آلودگي باکتريال حلق و گلودرد پس از عمل طراحي و اجرا گرديد.
روش ها: تعداد 66 بيمار نيازمند به بيهوشي عمومي به طور تصادفي در دو گروه مورد و شاهد تقسيم شدند. در گروه مورد (n=32)، از تيغه لارنگوسکوپ با پوشش نايلوني و در گروه شاهد (n=34)، از تيغه لارنگوسکوپ بدون پوشش استفاده شد. قبل از القاي بيهوشي، از تيغه لارنگوسکوپ و حلق بيماران و 24 ساعت پس از عمل از حلق بيماران دو گروه نمونه برداري انجام و در محيط کشت هوازي و بي هوازي قرار داده شد. گلودرد پس از عمل بر اساس معيار سنجش بينايي (VAS) مورد ارزيابي قرار گرفت. جهت مقايسه فراواني ها از آزمون c2، فيشر و McNemar و به منظور تحليل مقايسه ميانگين ها از آزمون t استفاده شد.
يافته ها: فراواني كشت مثبت حلق قبل از مداخله در دو گروه مورد و شاهد به ترتيب %89.3 و %94.1 و در 24 ساعت پس از عمل به ترتيب %43.7 و %61.8 گزارش شد. در اين مراحل بين دو گروه اختلاف معني دار وجود نداشت. در 6 مورد، کشت حاصل از تيغه هاي لارنگوسكوپ قبل از استفاده مثبت بود. فراواني موارد وقوع گلودرد در مرحله بعد از عمل در بيماران دو گروه به ترتيب %62.5 و %52.9 بود (P>0.05). بين موارد کشت مثبت حلق قبل و بعد از عمل با ميزان وقوع و شدت گلودرد ارتباطي وجود نداشت.
نتيجه گيري: مطالعه باکتري شناسي روي تيغه لارنگوسکوپ نشان داد که روش پاکسازي متداول تيغه هاي لارنگوسکوپ روش موثري به نظر مي رسد. استفاده از پوشش نايلوني بر روي تيغه هاي لارنگوسکوپ تاثيري بر آلودگي حلق و نيز گلودرد پس از عمل بيماران ندارد.