بررسي اثرات ضد دردي تجويز طولاني مدت بوسپيرون و تاثير آن بر روي بروز تحمل به اثرات ضد دردي مرفين در موش سوري نر

زمينه و هدف: مطالعات متعددي حاکي از نقش مهم اعصاب سروتونرژيک در اثرات ضد دردي و بروز تحمل به مرفين دارد. هدف از اجراي اين تحقيق بررسي نقش احتمالي گيرنده هاي 5-HT_lA – با استفاده از مصرف مزمن بوسپيرون (آگونيست نسبي گيرنده هاي 5-HT_lA) - در ايجاد اثرات بي دردي و بروز تحمل ب اثرات ضد دردي مرفين در تست هات پليت بود.
روش ها: آزمايشات بر روي موشهاي سوري نر با محدوده زني 20 الي 25 گرم انجام پذيرفت. در گروه کنترلn=8)) تزريقات داخل صفاقي (5mg/kg/day) انجام گرفت. در گروههاي دريافت کننده حامل و تست نيز قبل از تجويز مرفين5mg/kg/day) )، به ترتيب حامل بوسپيرون (سالين نرمال: 0.5ml/kg/day) بوسپيرون 10 mg/kg/day)و 7.5 و 5) بصورت داخل صفاقي تزريق گرديد. آزمون هات پليت هر پنج روز يکبار درست قبل ار تزريق داروها و نيم ساعت بعد از تزريق مرفين انجام مي گرفت. جهت اطمينان از ايجاد تحمل، آزمايشات 5 روز بعد از مشاهده بروز تحمل به اثرات ضد دردي مرفين ادامه مي يافت. در سه گروه ديگر فقط به تنهايي بوسپيرون 10 mg/kg/day)و 7.5 و 5) بصورت داخل صفاقي تزريق گرديد. آزمون هات پليت هر پنج روز يکبار جهت بررسي اثرات بي دردي بوسپيرون درست قبل از تزريق بوسپيرون و نيم ساعت بعداز آن انجام گرفت.
يافته ها: تجويز مزمن بوسپيرون 10 mg/kg/day) و 7.5و 5) بصورت معني دار (p<0.05) بروز تحمل به مرفين را به تاخير انداخت. علاوه بر اين مصرف مزمن بوسپيرون به تنهايي 10 mg/kg/day)و 7.5 و 5) بصورت معني دار (p<0.05) اثر بي دردي در آزمون هات پليت نشان داد.
نتيجه گيري: نتايج حاصله نشانگر نقش مهم گيرنده هاي 5-HT_1A در ايجاد بي دردي و بروز تحمل به مرفين بوده و احتمال دستيابي به راه حلي در جهت غلبه بر مشکلات باليني ناشي از کاربرد طولاني مدت اپيوئيدها وجود دارد. با اين وجود مکانيسم دقيق ارتباط بين سيستمهاي سروتونرژيک و اپيوئيدرژيک همچنان روشن و واضح نمي باشد.