اين مقاله، با پژوهش در مورد يكي از تازه ترين نظريه هاي مطرح شده در تربيت معلم يعني «تربيت معلم فكور» با بررسي نظريه ها و رويكردهاي متنوعي كه در اين زمينه وجود دارد، تبيين تازه اي از آن ارايه داده است. و با تاكيد بر قابليت عام معلمان فكور در ادراك موقعيت و توانايي آنان در چارچوب بندي هاي گوناگون از مسايل و ارايه راه حل هاي جديد و خلاقانه براي آنها و قضاوت و ارزيابي در مورد پيامدهاي اين راه حل ها، كه به چارچوب بندي هاي جديد و در نهايت به ادراك گسترده تر و تامل بيشتر و عميق تر منجر مي شود، رويكردي «فراگير» براي تربيت معلمان فكور پيشنهاد نموده است. اين پژوهش با تاكيد بر جايگاه ارزنده هنر و كارورزي فكورانه در پرورش اين قابليت ها، رويكردي به عنوان مبناي برنامه درسي تربيت معلم فكور ارايه نموده است كه اضلاع چارچوب نظري آن را؛ تربيت هنري؛ كارورزي فكورانه؛ روان شناسي وجودگراي ادراكي؛ و رويكرد ياددهي- يادگيري ساخت و سازگرايي تشكيل مي دهند.