ارزيابي ترکيب بدني دانشجويان پسر دانشگاه صنعتي شاهرود

ترکيب بدني عامل مهمي در تندرستي و آمادگي جسماني است. چاقي و لاغري مفرط اميد به طول عمر را کاهش مي دهد. چاقي منشا بيماري هايي از جمله سکته قلبي، ديابت نوع دوم، فشارخون، برخي سرطان ها، بيماري هاي مفصلي و ريوي است. عوامل ترکيب بدني شامل مايعات بدن، مواد معدني، پروتئين و چربي است که به توده چربي و توده بدون چربي تقسيم مي شوند. هدف از اين پژوهش ارزيابي عوامل ترکيب بدني دانشجويان پسر دانشگاه صنعتي شاهرود از طريق نورم ملي دانشجويان ايران است. بدين منظور 70 دانشجو از رشته هاي مختلف با ميانگين سني 20.86±1.72، ميانگين قد 175.90±6.42 و ميانگين وزن 69.34±13 به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. برخي شاخص هاي ترکيب بدني آنها به وسيله دستگاه آناليز ترکيب بدني به روش آناليز امپدانس الکتريکي تعيين شد. نتايج نشان داد که ميانگين توده چربي بدن آنها 11.22±6.06 کيلوگرم، ميانگين نسبت دور کمر به دور باسن 0.80±0.005، ميانگين شاخص توده بدن 22.37±3.69 کيلوگرم بر متر مربع و ميانگين درصد چربي بدن 15.50±5.33 بود. با توجه به هنجار ملي در شاخص درصد چربي حدود 35% از افراد تحت بررسي اضافه چربي داشتند و حدود 13% نيز دچار کمبود چربي بودند. در شاخص توده يا جرم بدن حدود 33% دچار کمبود وزن و حدود 30% داراي اضافه وزن بودند. در شاخص نسبت دور کمر به دور باسن که از آن به عنوان مهم ترين شاخص خطرزاي بيماري هاي قلبي ياد مي شود، حدود 17% در منطقه خطر بودند.