بررسي نگرش و تمايلات رفتاري معلمان در مورد پيشبرد برنامه هاي جديد درسي

مهم ترين ويژگي عدم تمرکز، مشارکت افراد و گروههاي ذي نفع در سطوح و مراحل گوناگون است. مشارکت گسترده تر و سنجيده تر، حس تعلق به برنامه جديد را افزايش داده، مشروعيت و قابليت اجراي برنامه درسي جديد را تضمين مي کند. تشويق به عدم تلاش براي جلب حمايت و مشارکت گسترده تر مجريان برنامه هاي درسي با انديشه اجراي سازگارانه و نيمه سازگارانه برنامه درسي، مستلزم وجود نگرشهاي مثبت مجريان برنامه به خصوص معلمان است. معلمان مسوول مرحله اجرايي اصلاحات برنامه درسي هستند و آثار نهايي اصلاحات تا حد زيادي وابسته به مشارکت، فهم و دانش معلمان از تغيير بستگي دارد. با هدف فهم بيشتر اين مفاهيم و رابطه آنها، دو تحقيق جداگانه انجام شد. در تحقيق نخست، 200 نفر از دبيران فيزيک دوره متوسطه استان فارس و در تحقيق دوم 540 نفر از دبيران رياضي دوره راهنمايي استان خوزستان شرکت داشتند. در هر دو تحقيق، بين نگرش دبيران به تغيير و نگرش و تمايلات رفتاري آنان نسبت به پيشبرد برنامه درسي جديد رابطه مثبت و معناداري يافت شد. ادراک مثبت معلمان از نسبت سود – هزينه (کارآيي برنامه درسي جديد) و قابليت اجراي برنامه درسي جديد با تمايلات رفتاري آنها در پيشبرد برنامه جديد درسي با تمايلات رفتاري آنها در پيشبرد برنامه جديد درسي رابطه مثبت و معناداري دارد. هرچه ادراک معلمان نسبت به حمايتهاي مدرسه، حمايتهاي اداراه هاي آموزش و پرورش و ساير حمايتهاي اجتماعي از برنامه جديد درسي مثبت تر باشد، نگراني آنها از اجراي برنامه درسي جديد کمتر است و تمايلات رفتاري مثبت تري نسبت به پيشبرد برنامه جديد درسي از خود نشان خواهند داد.