هدف از اين پژوهش بهسازي مقاومت به خوردگي و سازگاري زيستي ايمپلنت فلزي و همچنين تامين شرايط لازم براي رشد استخوان در اطراف ايمپلنت بود. بر اين اساس، فولاد زنگ نزن 316 ال پس از ساچمه زني تحت عمليات اصلاح سازي سطح با اسيد سولفوريک 15% در دماي محيط به مدت يک ساعت قرار گرفت و سپس با تکنيک پاشش پلاسمايي با لايه اي از هيدروکسي آپاتيت پوشش داده شد. مشخصه يابي و ارزيابي پوشش با تکنيک هاي پراش پرتو ايکس، ميکروسکوپ الکتروني روبش و طيف سنجي توزيع انرژي پرتو ايکس بعمل آمد. رفتار خوردگي نمونه هاي بدون پوشش و نمونه هاي اصلاح سازي سطحي و پوشش داده شده با پوشش هيدورکسي آپاتيت با اجراي آزمون هاي الکتروشيميايي در دماي محيط در دو نوع محلول فيزولوژيکي به عنوان شاخص اساسي سازگاري زيستي ارزيابي گرديد. نتايج نشان مي دهد که تلفيق اصلاح سازي سطحي با اسيد و پوشش هيدروکسي آپاتيت بر روي فولاد زنگ نزن سبب بهبود مقاومت خوردگي و نهايتا سازگاري زيستي مي شود، چگالي جريان و استفاده از اين روش براي فولاد زنگ نزن 316 ال براي ساخت و تهيه ايمپلنت هاي بدن ضمن تامين سازگاري زيستي و ترويج رشد استخوان، مي تواند مزاياي صرفه اقتصادي و سهولت تهيه مواد و اجزاي سازنده را نيز در برداشته باشد.