تاثير سطوح مختلف گوگرد و ويتامين پيريدوكسين روي سنتز پروتئين ميكروبي در بره نر قزل تحت شرايط طبيعي و آزمايشگاهي

براي مطالعه تاثير سطوح مختلف گوگرد و ويتامين پيريدوكسين بر روي سنتز پروتئين ميكروبي در بره هاي نر قزل، آ‍زمايشي در دو مرحله جداگانه تحت شرايط طبيعي و آزمايشگاهي انجام شد. در آزمايش اول (آزمايشگاهي) پس از جمع آوري مايع شكمبه به طور روزانه،‌ محيط هاي كشت حاوي 100 ميلي ليتر مايع شكمبه به علاوه سطوح ثابتي از نشاسته،‌ سلولز و اوره به ترتيب برابر 500، 500 و 64.4 ميلي گرم تهيه گرديد، سپس سطوح متغيري از گوگرد شامل (0، 1، 2 و 3 ميلي گرم در دسي ليتر) و گوگرد به علاوه پيريدوكسين شامل (0.01+1، 0.1+2، 1+3 ميلي گرم در دسي ليتر) به صورت تيمارهاي آزمايشي به محيط هاي كشت افزوده گرديد و ظروف حاوي محيط كشت در فواصل زماني (0، 2، 6، 12 و 24 ساعت) در انكوباتور با دماي 39 درجه سانتيگراد قرار داده شد و مقادير ماده خشك، پروتئين خام ميكروبي سنتز شده، نيتروژن آمونياكي، ئيدروژن سولفور و pH اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل آماري در قالب يك طرح بلوك هاي كامل تصادفي صورت گرفت، به طوري كه بيشترين ميزان پروتئين خام ميكروبي سنتز شده در محيط هاي حاوي گوگرد تنها مربوط به مقدار 2 ميلي گرم در دسي ليتر گوگرد با نسبت 10 به 1 نيتروژن به گوگرد و در محيط هاي حاوي گوگرد به علاوه پيريدوكسين مربوط به مقدار 2 ميلي گرم گوگرد به علاوه 0.1 ميلي گرم پيريدوكسين بود. در آزمايش دوم كه در قالب طرح چرخشي صورت پذيرفت از تعداد 4 راس بره نر نژاد قزل با ميانگين وزن اوليه (3±35 كيلوگرم) استفاده گرديد. جيره هاي آزمايشي از لحاظ سطوح انرژي و پروتئين برابر بودند، فقط جيره هاي 1 الي 4 حاوي سطوح مختلف گوگرد به ترتيب برابر (0.12، 0.16، 0.22 و 0.38 درصد ماده خشك) و جيره هاي 5 تا 7 حاوي سطوح مختلف گوگرد به علاوه پيريدوكسين به ترتيب شامل 11.8±0.16، 51.8±0.22 و 101.8±0.38 درصد و ميلي گرم در كيلوگرم ماده خشك بودند. بيشترين سنتز نيتروژن ميكروبي مربوط به جيره هاي (3 و 6) همچنين بيشترين مقدار شاخص نيتروژن پوريني و پروتئين هاي خون مربوط به جيره (6) بود. نتايج حاكي از اين است كه نسبت 10 به 1 نيتروژن به گوگرد مي تواند به عنوان يك عامل مهم در بهبود سنتز نيتروژن ميكروبي مطرح باشد. به علاوه افزودن ويتامين پيريدوكسين به جيره غذايي نشخواركنندگان نيز مي تواند در اين رابطه موثر باشد.