تاثير تمرين هوازي ركاب زدن با دست روي برخي از عوامل فيزيولوژيكي و تركيب بدني زنان ميانسال

هدف از انجام اين تحقيق تعيين تاثير يك برنامه تمريني هوازي ركاب زدن با دست روي برخي از عوامل فيزيولوژيكي و تركيب بدني زنان ميانسال بود. بدين منظور 33 نفر از زنان ميانسال داراي ناراحتي پا و كمر و با دامنه سني 35 تا 55 سال شهرستان اصفهان به صورت داوطلب پرسشنامه انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه تجربي و شاهد تقسيم شدند (19 نفر تجربي و 14 نفر شاهد). سپس يك برنامه تمرين هوازي با دست طراحي و به مدت 8 هفته اجرا گرديد. ضربان قلب استراحت، ضربان قلب فعاليت، ضربان قلب پس از فعاليت، فشارخون سيستولي، فشارخون دياستولي، وزن بدن، درصد چربي بدن و چين پوستي نواحي دو سربازو، سه سربازو، تحت كتف، شكم، فوق خاصره، ران و ساق متغيرهايي بودند كه در اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفتند. يافته هاي تحقيق از طريق آزمون t نشان داد كه تمرين هوازي ركاب زدن با دست بر تعداد ضربان قلب استراحت، تعداد ضربان قلب فعاليت، تعداد ضربان قلب پس از فعاليت و چين پوستي نواحي دو سربازو و شكم تاثير معني داري داشت (P≤0.05). در حالي كه فشارخون سيستولي و دياستولي، وزن بدن، درصد چربي بدن، چين پوستي نواحي سه سربازو، تحت كتف، فوق خاصره، ران و ساق تغيير معني داري نداشت (P≥0.05). با توجه به تاثيري كه تمرين هوازي ركاب زدن با دست بر بهبود برخي از عوامل فيزيولوژيكي و تركيب بدني در اين تحقيق دارد، مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه انجام تمرينات هوازي و منظم با دست مي تواند برخي اثرات مطلوب، مشابه آنچه كه در تمرينات هوازي با پا ديده مي شود، داشته باشد.