اثر تعاملي تمرين هوازي و مصرف مكمل ويتامين E بر حذف mtDNA لكوسيتهاي خون انسان بعد از يك جلسه فعاليت وامانده ساز

هدف از اين تحقيق اثر تعاملي هشت هفته تمرين هوازي و مصرف مكمل ويتامين E بر حذف mtDNA لكوسيت هاي خون انسان بعد از يك جلسه فعاليت وامانده ساز بود. براي اين منظور، 40 نفر از دانشجويان مرد غير ورزشكار دانشگاه گيلان (سن 21.3±1.5 سال، وزن 74.2±14.4 كيلوگرم، و درصد چربي بدن (17.9±6.1 كه همگي سالم غير سيگاري بودند، به طور داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. آزمودني ها به طور تصادفي در يكي از 4 گروه 10 نفره (تمرينات هوازي + ويتامين (E، (تمرينات هوازي + دارونما)، (ويتامين (E، و (دارونما) قرار گرفتند. در ابتداي مطالعه، فعاليت هوازي وامانده ساز براي آزمودني هاي 4 گروه اجرا شد. در فعاليت مورد نظر، آزمودني ها پس از گرم كردن اوليه، بر روي چرخ كارسنج به مدت 5 دقيقه با سرعت ثابت 60 دور در دقيقه و با كار اوليه 50 وات شروع به ركاب زدن كردند. سپس، به طور فزاينده، به ازاي هر 5 دقيقه، 25 وات به بار كار اضافه شد. اين روند تا هنگام توقف عمل ركاب زدن يا ناتواني در حفظ سرعت 60 دور دقيقه ادامه يافت. يك ساعت قبل، و بلافاصله بعد از فعاليت وامانده ساز، 5 ميلي ليتر خون از سياهرگ دست راست آزمودني ها گرفته شد تا پس از استخراج DNA ميتوكندري لكوسيت هاي خون، حذف 5kb ژنوم ميتوكندري ها با استفاده از تكنيك Multiplex PCR مورد بررسي قرار گيرد. هشت هفته تمرين هوازي با شدت 75-50 درصد HRR (روش كاروونن) براي آزمودني هاي گروه هاي 1 و 2 در نظر گرفته شد. گروه هاي 3 و 4 در هيچ فعاليت منظم ورزشي شركت نكردند. گروه هاي 1 و 3، روزانه 400mg مكمل ويتامين E، و گروه هاي 2 و 4، از دارونما (كپسول هاي مشابه اما محتوي ساكاروز) استفاده كردند. طرح مصرف ويتامين E و دارونما دو سويه كور بود. بعد از 8 هفته اعمال متغيرهاي مستقل، مجددا فعاليت وامانده ساز و 2 مرحله خون گيري، دقيقا همانند مرحله اول، به اجرا در آمد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل آماري آزمون علامت ها و كروسكال واليس نشن داد كه يك جلسه فعاليت وامانده ساز مي تواند موجب بروز حذف معمولي mtDNA لكوسيت هاي خون گردد (P<0.05). با اين وجود، هشت هفته تمرين هوازي به همراه دريافت روزانه 400mg ويتامين E، يا هر كدام به تنهايي، تغيير معني داري در حذف mtDNA لكوسيت هاي خون افراد غير ورزشكار، بعد از يك جلسه فعاليت وامانده ساز، ايجاد نكرد. نتيجه اينكه بحث در مورد تاثير تمرين بدني بر تغييرات ژنوم ميتوكندري نياز به بررسي هاي بيشتري دارد.