به منظور بررسي امکان کاهش جمعيت نماتد Heterodera schachtii در مزارع چغندرقند از طريق تلفيق مناسب دو روش تناوب با گياهان زراعي غيرميزبان نماتد و گياهان تله مقاوم و مطالعه اثر آن بر کميت و کيفيت اين محصول، اين تحقيق از سال 1381 به مدت سه سال در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با هشت تيمار شامل استفاده از گياهان غيرميزبان، گياهان تله مقاوم، آيش و کشت متوالي چغندرقند در چهار تکرار در زميني آلوده به نماتد و سابقه کشت متوالي چغندرقند در منطقه سميرم اصفهان به اجرا در آمد. پس از برداشت چغندرقند در سال آخر آزمايش، صفات کمي و کيفي تيمارها اندازه گيري شد. نتايج اين مطالعه نشان داد تفاوت ميانگين جمعيت نهايي، فاکتور توليد مثل، عملکرد ريشه و عملکرد قند ناخالص و قابل استحصال تيمارها معني دار بود و تيمار اختلاط ذرت رقم 704 و خردل رقم Sirola طي دو سال متوالي با ميانگين 89.2 درصد کاهش، بيشترين درصد کاهش جمعيت نهايي نسبت به جمعيت اوليه را داشته و باعث بيشترين ميزان عملکرد ريشه چغندرقند، عملکرد قند ناخالص و قند سفيد در سال 1383 به ترتيب با ميانگين 30، 5.69 و 5.09 تن در هکتار گرديد. تيمار کشت متوالي رقم حساس چغندرقند به نماتد (شاهد) با ميانگين 734 درصد افزايش جمعيت نهايي تخم و نوزاد سن دوم، نماتد چغندرقند را بيش از هفت برابر جمعيت اوليه افزايش داده است و کمترين ميزان عملکرد ريشه، قند ناخالص و قند سفيد به ترتيب با ميانگين 12.81، 2.22 و 1.87 تن در هکتار مربوط به اين تيمار بود. بر اساس نتايج حاصله مي توان در زمين هاي آلوده به نماتد سيستي چغندرقند (سميرم) از تناوب ذرت – گندم و يا خلر – گندم به عنوان تناوب منطبق با شرايط زارع و يا با استفاده از تناوب دو ساله اختلاط ذرت رقم 704 با خردل رقم Sirola، استفاده کرد.