ارتباط بين فرهنگ سازماني و خلاقيت اعضاي هيات علمي گروه هاي تربيت بدني در دانشگاه هاي دولتي كشور

هدف از اين پژوهش، بررسي وجود يا عدم وجود ارتباط بين فرهنگ سازماني و خلاقيت اعضاي هيات علمي گروه ها و دانشكده هاي تربيت بدني در دانشگاه هاي كشور بود. نمونه آماري شامل 157 عضو هيات علمي دانشكده/ گروه هاي تربيت بدني بود. ابزار اندازه گيري اين تحقيق شامل پرسش نامه ارزيابي فرهنگ سازماني (OCAQ) و پرسش نامه خلاقيت رندسيپ (Randsepp) بود. نتايج نشان داد كه ميانگين نمره فرهنگ سازماني 91 )از حداكثر نمره ممكن (150 و ميانگين نمرات زيرمجموعه هاي هماهنگي با تغيير (17.3)، هم سويي اهداف فردي و گروهي (18.2)، كار گروهي هماهنگ (19.1)، مشتري گرايي (18.8) و قدرت فرهنگي سازماني (17.6) از حداكثر نمره 30 بود. نمرات فوق نشان مي دهد كه فرهنگ سازماني موجود در سطحي متوسط قرار دارد. ميزان خلاقيت اعضاي هيات علمي نيز با ميانگين 1.3 )از حداكثر نمره ممكن (100 در حد بسيار پايين و غير خلاق بود. نتايج آزمون فرضيات تحقيق نشان داد كه همبستگي بين فرهنگ سازماني و خلاقيت برابر با 0.63 بود كه در سطح (P=0.05) معني دار بود. اين نتيجه مويد زير بناي نظري تحقيق است كه فرهنگ سازماني به عنوان يك عامل تسهيل كننده و برانگيزنده به طور مستقيم و غير مستقيم بر ميزان خلاقيت افراد اثر دارد. همچنين نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد كه زير مجموعه هاي قدرت فرهنگ سازماني (P<0.05 و (t=5.12، هماهنگي با تغيير (P<0.05 و (t=3.64 و هم سويي اهداف فردي و گروهي (P=0.031 و (t=-2.17، داراي رابطه خطي با متغير معيار بوده و واجد شرايط پيش بيني خلاقيت هستند.
با توجه به يافته هاي تحقيق چنين استنباط مي شود كه سازمان ها مي توانند با توافق بر سر ارزش ها و باورهاي موجود در سازمان، تطابق با تغيير، توجه به افراد، هماهنگي در كار و همسو كردن اهداف فردي و سازماني به افزايش خلاقيت افراد كمك كنند و برنامه ريزان نيز نمي توانند اساس و معيار افزايش خلاقيت افراد را بدون توجه به فرهنگ سازماني پايه ريزي كنند.