خودگرايي اخلاقي يكي از نظريه هاي اخلاقي در حوزه اخلاق هنجاري است. در اين مقاله با اشاره به اقسام و تقريرهاي خودگرايي اخلاقي و ارتباط آن با خودگرايي روان شناختي به طرح، تحقيق و بررسي ساختار و مولفه هاي اين نظريه پرداخته شده و ادله موافقان و مخالفان اين نظريه مورد نقد و تحليل قرار گرفته است.