مقايسه عنصر طرح يا پيرنگ، در منظومه بيژن و منيژه فردوسي و خسرو و شيرين نظامي

اين پژوهش شامل بررسي و مقايسه كاربرد عنصر داستاني طرح يا پيرنگ، در منظومه خسرو و شيرين نظامي و بيژن و منيژه شاهنامه فردوسي است. پس از تعريف مفهوم طرح و بررسي انواع آن از جمله طرح هاي منطقي و محكم، طرح هاي سست و غير معقول، طرح هاي تاريخي، ديني و اعتقادي و …، به بررسي آن در دو مثنوي مذكور مي پردازيم.
به دليل در هم تنيدگي عناصر داستان و توفيق فردوسي در كاربرد برخي عناصر داستاني چون شخصيت پردازي (به سبب ارایه شخصيت هاي جامع تر، واقعي تر و ملموس تر و با زواياي پنهان و آشكار شخصيتي و جنبه هاي مختلف انساني و …)، گفتگو (به جهت ارایه گفتگوهاي طبيعي تر، تناسب و هماهنگي بيشتر لحن و گفتار شخصيت ها با روحيات و ذهنياتشان، عدم امكان حذف گفتگوها و …) و زاويه ديد (به دليل استفاده مناسب و در حد اعتدال از صحنه هاي نمايشي و فراخ منظر و …) همچنين به هم پيوسته بودن حوادث منظومه بيژن و منيژه و روابط مستقيم حاكم بين آن ها، نسبت به خسرو و شيرين نظامي كه داستان را به عرصه اي براي هنرنمايي در بيان و بديع و تفصيل مطالب مبدل مي كند، مي توان نتيجه گرفت كه فردوسي در كاربرد عنصر طرح، منطبق با معيارهاي داستان نويسي معاصر، در مثنوي بيژن و منيژه، توفيق بيشتري نسبت به نظامي در مثنوي خسرو و شيرين دارد.