مقدمه: مشكل كمبود آب شيرين و بحث پايداري وعدم پايداري آن در گستره وسيعي از كشورهاي جهان خصوصا ايران مطرح است. ويژگيهاي اقليمي و جغرافيايي ايران سبب شده است كه بخش عمده‌اي از ايران در مناطق خشك و نيمه‌خشك قرار گيرد. اين مطالعه بمنظور بررسي تغييرا ت شيميايي كيفيت آب دشت بم – بروات و تعيين روند تغييرات آن انجام گرفت.
روش کار: در اين بررسي توصيفي تعداد 20 حلقه چاه آب پيزومتري و 10 حلقه چاه آب مورد استفاده براي شرب با توجه به پراكندگي آنها در دشت انتخاب گرديد. 12 پارامتر شيميايي مهم آب با استفاده از روشهاي مندرج در كتاب روشهاي استاندارد سال 98 در طول سالهاي 76 تا 83، نمونه‌برداري و مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج بصورت حداكثر، ميانگين و حداقل هر پارامتر براي هر چاه در هر سال تعيين شد. همچنين ميانگين، حداكثر و حداقل غلظت‌ها در سال 82 با طبقه‌بندي شولر و ويلكوكس مقايسه و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
نتايج: تغييرات كيفيت شيميايي، روندي در جهت نامطلوب شدن آب چاههاي شرب نشان داد. آب چاههاي پيزومتري موجود نيز در منطقه در مواردي در جهت نامطلوب شدن كيفيت شيميايي تغيير كرده است. بر اساس طبقه‌بندي و نمودار شولر آب منطقه 1 از نظر آشاميدن مناسب و منطقه 2 از اين نظر فقط براي حالت اضطراري مناسب و منطقه 3 نامناسب تشخيص داده شدند. بر اساس نمودار و طبقه‌بندي ويلكوكس آب منطقه شماره 1 براي آبياري مناسب و آب منطقه 2 براي حالت اضطراري و آب منطقه 3 نامناسب تشخيص داده شدند.
نتيجه‌گيري: پيشنهاد مي‌شود كه بمنظور حفظ كيفيت و افزايش ميزان آب منابع دشت بم و بروات نسبت به گسترش برنامه‌هاي آبخيزداري و آبخوان‌داري و كنترل سيلابها براي تغذيه مصنوعي دشت اقدام گردد.