بررسي آگاهي و نگرش كاركنان بهداشت خانواده مراكز بهداشتي درماني استان مازندران در مورد وازكتومي، 81-1380

مقدمه: توسعه هر جامعه وابسته به برنامه‌ريزي صحيح در زمينه‌هاي مختلف از جمله جمعيت و کنترل مواليد است. يکي از معضلات برنامه تنظيم خانواده در کشور ما عدم مشارکت کافي مردان مي‌باشد که آمار و ارقام درصد استفاده‌کنندگان از روش وازکتومي خود بيانگر اين نکته است. هدف از اين مطالعه، بررسي آگاهي و نگرش کارکنان بهداشت خانواده که بعنوان مهمترين مشاوران تنظيم خانواده هستند مي‌باشد.
روش کار: اين مطالعه يک پژوهش توصيفي - تحليلي است که 7 شهر از شهرهاي استان بعنوان 7 خوشه بطور تصادفي انتخاب شدند، سپس با روش سرشماري کليه کارکنان مراکز بهداشتي درماني شهري و شهري روستايي اين شهرها که تعداد آنها 168 نفر بود توسط پرسشنامه مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات گردآوري شده توسط نرم‌افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون کاي دو مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و P<0.05 معني‌دار تلقي گرديد.
نتايج: در اين مطالعه بيشتر کارکنان بهداشت خانواده (67.9%) از آگاهي متوسطي نسبت به وازکتومي برخوردار بودند و 20.8% آگاهي خوب و 11.3% آگاهي ضعيفي داشتند.
ميزان آگاهي با سطح تحصيلي و رشته تحصيلي ارتباط آماري معني‌دار داشت (P<0.001). اما با تعداد فرزند، وضعيت تاهل، سابقه کار، وضعيت استخدامي، منابع کسب اطلاعات، روش پيشگيري ارتباط معني‌داري نشان نداد. 92.3% نگرش مثبت و 7.7% نگرش بي‌تفاوت نسبت به وازکتومي داشتند. در حاليکه 81% با اين روش براي خانواده‌شان موافقت داشتند تنها 2.7% از روش وازکتومي استفاده مي‌کردند.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش بايد برنامه‌ريزي در جهت ارتقا آگاهي و تصحيح بيشتر نگرشها نسبت به وازکتومي بعمل آيد که اينکار عملي نخواهد بود جز در قالب کلاسها و برنامه‌هاي آموزشي و ايجاد انگيزه در جهت افزايش آگاهي که در نتيجه منجر به ارتقا عملکرد خواهد گرديد.