|
چکیده:
اين مقاله محصول تجربه اي يک ساله در آموزش دروس پايه معماري است. نظريه پشتيبان اين تجربه، آموزش معماري را در سه عرصه "تزکيه"،" تعليم و "حکمت قابل حصول مي داند.اين نظريه بر آنست که مراتب اوليه آموزش معماري بايد به پالايش و پرورش ذهن و استعداد شاگردان بپردازد تا راه آنان را براي طي مراتب بعدي (کسب دانش ها و درک بينش هاي معماري) هموار سازد. با اين رويکرد، مقاله پس از بيان مباني نظري خود به تشريح روش هاي اتخاذ شده براي تدريس و پرورش استعداد دانشجويان مي پردازد. روش هايي که حکايت از تعامل دايم بين استاد، شاگرد، و برنامه درسي داشته و هر لحظه در حال بازبيني، نقد و تکميل خويش مي باشد.
نگاهي کوتاه به چند تمرين و آنگاه بازنگري و نقد اين فرآيند يک ساله از ديگاه دانشجويان پايان بخش اين گزارش خواهد بود. اين نگاه نقادانه مي تواند محلي دريافتن ميزان تقرب به اهداف و مفقيت در روش هاي اتخاذ شده.
|