مقدمه: با توجه به شيوع بالاي واژينيت تريکومونايي و عوارض شناخته شده مترونيدازول ، گياه درماني جهت کاهش عوارض دارويي در دهه هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است.
هدف: تعيين تاثير گياه مورد بر درمان عفونت تريکومونايي واژن در محيط in-vitro است.
مواد و روش ها: اين تحقيق يک مطالعه تجربي دوسويه ناآگاه در دو گروه آزمون و شاهد است. عصاره گيري به روش پرکولاسيون انجام و اسانس به روش تقطير (Hydrodistilation) تهيه شد پس از نمونه گيري از ترشحات واژن و تاييد انگل به روش مستقيم، انگل در لوله هاي پنج تايي حاوي محيط کشت در سه، مترونيدازول، دي متيل سولفوکسايد(DMSO) ، عصاره هاي 0.1، 01.، گياه مورد و اسانس هاي با غلظت 0.1، 0.01،0.001 ، 0.0004،0.0002 و 0.0001 گياه مورد در DMSO قرار داده شد تا تاثير آنها در زمانهاي متفاوت (از بدو کشت تا 72 ساعت) بر توقف رشد و از بين رفتن انگل بررسي شود.
نتايج: انگل تريکومونا تا 72 ساعت در محيط کشت درسه (تهيه شده از تخم مرغ (زنده ماند و در مجاورت داروي مترونيدازول يک ساعت بعد و در محيط DMSO بعد از 6 ساعت از بين رفت . همچنين نتايج نشان داد زمان تاثير عصاره متانولي برگ مورد در غلظت هاي 0.1 و 0.01 بدو کشت و زمان تاثير اسانس در غلظت هاي 0.1، 0.01 ، 0.001 ، 0.0004 نيز بدو کشت و در غلظت هاي 0.0002 و 0.0001 به ترتيب دو ساعت و چهار ساعت بعد مي باشد.
نتيجه گيري: با توجه به اثر قابل توجه اسانس و عصاره گياه مورد برتريکومونا در محيطin-vitro ، تاثير مواد موثر گياه فوق به صورت in-vitro روي انگل مورد بررسي قرار گيرد تا، در صورت تاثير، به شکل دارو از آن استفاده گردد.