ديابت قندي يكي از بيماريهاي اصلي آسيب رسان به دستگاه هاي متعدد بدن است. تعداد زيادي عوارض ناشي از اين بيماري وجود دارد كه يكي از آنها اختلالات پاي ديابتي است . تقريبا 15% از كساني كه مبتلا به ديابت هستند در طول زندگي خود مبتلا به عوارض پاي ديابتي مي‌شوند. عفونت، زخم يا گانگرن پا كه در بعضي موارد به آمپوتاسيون انگشت يا قسمتي از پا منجر مي‌شوند، شايعترين مشكلات اين بيماران را تشكيل مي‌دهند. هر چند بيش از 50% موار آمپوتاسيون‌هاي غير تروماتيك را اختلالات پاي ديابتي تشكيل مي‌دهند، اغلب اين مشكلات با مراقبتهاي منظم قابل پيشگيري هستند. پزشكان مي‌توانند با ارايه اطلاعات در مورد اهميت مشاهده هر روزه و دقيق پا توسط بيمار، تامين كفش مناسب و درمان زود هنگام آسيب‌هاي ايجاد شده و ساير اقدامات نقش موثري در پيشگيري از اختلالات جدي داشته باشند. مشكلات پا در افراد ديابتي نتيجه سه عامل اوليه مهم است: نوروپاتي، اشكال در خونرساني و كاهش مقاومت در براابر عفونتها. البته بد شكلي‌هاي پا و تروما نيز نقش موثري در زخم شدن و عفونت پا در اين افراد دارند. هر چند همه اختلالات پاي ديابتي به طور كامل قابل پيشگيري نيستند، مي‌توان ميزان بروز و ناتواني حاصل از آنها را با پيشگيري و اقدامات مناسب و علمي به ميزان زيادي كاهش داد.