بررسي ارتباط ضخامت تاندون سوپرااسپيناتوس در سونوگرافي با آزمون هاي باليني و کيفيت عملکردي شانه و نتايج حاصل از MRI در بيماران مبتلا به پارگي نسبي عضله سوپرااسپيناتوس

دادگستر هاله; فهيمي پور فريناز; پهلوان صباغ عليرضا; مقدم نويد; موثقي شفيعه

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : بهمن 1397 , دوره 25 , شماره 11 #L00498 ; از صفحه 13 تا صفحه 22 .

عنوان مقاله:

بررسي ارتباط ضخامت تاندون سوپرااسپيناتوس در سونوگرافي با آزمون هاي باليني و کيفيت عملکردي شانه و نتايج حاصل از MRI در بيماران مبتلا به پارگي نسبي عضله سوپرااسپيناتوس

نویسندگان:

دادگستر هاله*, فهيمي پور فريناز, پهلوان صباغ عليرضا, مقدم نويد, موثقي شفيعه

آدرس:

* بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

چکیده:

زمينه و هدف: پارگي نسبي تاندون عضله سوپرااسپيناتوس از شايع ترين علل تاندينوپاتي هاي روتاتورکاف و دردهاي شانه است. در شک به اين اختلال به دنبال شرح حال و معاينه فيزيکي، MRI از روش هاي استاندارد تشخيصي است. با وجود آنکه سونوگرافي مي تواند در تشخيص پارگي هاي کامل سوپرااسپيناتوس آزمون تشخيصي قابل قبولي باشد، ولي در اينکه آيا در پارگي نسبي تاندون هاي شانه، روش تشخيصي قابل قبولي باشد، نظرات مختلفي وجود دارد. لذا بر آن شديم تا با انجام آزمون هاي باليني و کيفيت عملکردي شانه و مقايسه ضخامت تاندون عضله سوپرااسپيناتوس در سونوگرافي با نتايج MRI در بيماران مبتلا به پارگي نسبي تاندون عضله سوپرااسپيناتوس صحت اين روش تشخيصي را ارزيابي نماييم. روش کار: در اين مطالعه مقطعي در فاصله بهمن ماه 1392 تا بهمن ماه 1395، در 58 بيمار با شکايت درد شانه که معيار هاي ورود به مطالعه را دارا بودند، آزمون هاي عملکرد شانه شامل Jobe، Hawkins، Neer، O'Brien، Lift Off و Belly Press انجام شد. کيفيت عملکردي شانه با دو پرسش نامه DASH و WORC سنجيده و ضخامت تاندون سوپرااسپيناتوس با سونوگرافي اندازه گيري شد و پس از آن نتايج با يافته هاي MRI مقايسه و ارتباط آن ها آناليز گرديد. يافته ها: 58 بيمار بررسي شدند که 81% مونث بودند و ميانگين سني بيماران 55. 53 سال بود. ضخامت تاندون سوپرااسپيناتوس بر اساس تست کولموگروف – اسميرنوف توزيع نرمال داشت (2/0p=). به همين علت با آناليز واريانس ضخامت تاندون بر اساس نتايج آزمون ها مقايسه شد که تفاوت معناداري را نشان نمي داد (05/0p>). ارتباط آزمون هاي باليني و کيفيت عملکردي شانه با افزايش ضخامت تاندون عضله سوپرااسپيناتوس بيماران با کمک آزمون رگرسيون بررسي شد که معنادار نبود (05/0p>). نتايج به دست آمده بر اساس ضخامت سوپرا اسپيناتوس با يافته هاي به دست آمده از MRI مقايسه شد و علي رغم بالاتر بودن متوسط ضخامت تاندون عضله در موارد پارگي نسبي تاندون عضله سوپرااسپيناتوس، تفاوت معني داري مشاهده نشد (05/0p>). نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، در موارد پارگي هاي نسبي تاندون عضله سوپرااسپيناتوس علاوه بر آزمون هاي باليني و بررسي کيفيت عملکردي، جهت تاييد تشخيص انجام آزمون هاي پاراکلينيک چون MRI و سونوگرافي لازم است.

کلید واژه:

پارگي نسبي(Q1)سوپرااسپيناتوس(Q1)سونوگرافي(Q3)MRI(Q2)