|
چکیده:
شعر پايداري فلسطين داراي کارکردهاي نمادين و اسطوره اي است. اين کارکردها به لحاظ ماهيت، ماندگار و از ويژگي هاي فرامکاني و فرازماني برخوردارند. نماد و اسطوره در دو حوزه ي معناگرايي و تصوير آفريني شعر فلسطين نقش عميق داشته است و همين دو خصلت ادبي، سبب شده است تا در سازوکار سرايندگي، به شکلي کارآمد مورد توجه قرار گيرند. زينب حبش با آفرينش اشعاري گونه گون ميراثي ارزشمند در عرصه شعر پايداري فلسطين به جاي گذاشته که از اسطوره و نماد به عنوان مهم ترين شاخص اين نوع ادبي استفاده چشمگير کرده است. پژوهش حاضر با روش توصيفي – تحليلي به تحليل نمادها و اسطوره هاي به کاربرده شده توسط شاعر پرداخته است. يافته هاي پژوهش نشان داده که نگارنده نمادها و اسطوره ها را به شش حوزه ي طبيعي، شخصي مثبت، منفي، حيواني، مکاني و موارد ديگر تقسيم کرده است که داراي مدلولات متنوعي از جمله صلح، آزادي، پايداري، شهيد، مبارزان، سرزمين، دشمن هستند که اين موضوع از غناي انديشه شاعر و ابتکار و استفاده مناسب وي از ظرفيت هاي زباني و ادبي پرده برمي دارد.
|