کاربرد نظرية تربيت منفي ژان ژاک روسو در روانشناسي جديد

دانايي روشنک; صدرزاده اردبيلي ماندانا

مشخصات مقاله

عنوان نشریه:

پژوهش ادبيات معاصر جهان (پژوهش زبان هاي خارجي) : پاييز و زمستان 1395 , دوره 21 , شماره 2 #b00443 ; از صفحه 221 تا صفحه 244 .

عنوان مقاله:

کاربرد نظرية تربيت منفي ژان ژاک روسو در روانشناسي جديد

نویسندگان:

دانايي روشنک, صدرزاده اردبيلي ماندانا

آدرس:

چکیده:

مفهوم تعليم و تربيت که امروزه با مفهوم روانشناسي گره خورده است به عنوان عامل اصلي سعادت در نظر گرفته مي شود. با توجه به شکل گيري بافت شخصيتي هر فرد در نخستين سال هاي زندگي، مي توان گفت که کودک در رأس تعليم وتربيت قرار گرفته و در مرکز توجه است. ژان ژاک روسو، فيلسوف بزرگ قرن هجدهم، کسي است که به حق به کشف کودک و اهميت تعليم و تربيت وي نائل آمد. نظريات تربيتي وي که در اميل مطرح شده اند، جهان تعليم و تربيت را دگرگون ساخته و نام اين مربي و فيلسوف را که نظرياتش بر نظريه هاي تربيتي جديد مؤثر بوده است، به ثبت رسانده اند. روش اصلي که روسو در در دستورالعمل آموزشي خود به کار گرفته، روش تربيت منفي است که اساسِ آن را مفاهيم آزادي و «کودکي را به صورت تام و تمام زيستن» تشکيل مي دهند. مقالة حاضر به بررسي نظرية تربيتي منفي روسو پرداخته و ردّ پاي اين نظريه را در روانشناسي امروز دنبال مي کند تا از اين طريق به ارزيابي تأثير نظريات وي بر نظريات مربيان و روانشناسان قرن بيستم بپردازد. در اين مقاله که به حوزة روانشناسي و تربيتي مرتبط است، مفاهيم روش تجربي، آموزش و پرورش تدريجي، آموزش و پرورش همراه با حفظ استقلال و آزادي آموزشي روشن خواهند شد.

کلید واژه:

تربيت منفي(Q1)روان شناسي(Q2)ژان ژاک روسو(Q1)کورين مورل(Q1)لورانس پرنو(Q1)ماريا مونتسوري(Q1)موريس دبس(Q1)