مقايسه تيزبيني با چارت اسنلن و لندولت رينگ در شرايط كلينيكي و استاندارد

مقدمه: اندازه گيري تيز بيني در كلينيك معمولا به وسيله چارت اسنلن و در پروژه هاي تحقيقاتي با چارت استاندارد لندولت رينگ صورت مي گيرد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط تيزبيني اسنلن در شرايط كلينيكي و تيزبيني لندولت رينگ در شرايط استاندارد مي باشد.
روش كار: به منظور بررسي اين ارتباط، ديد 52 نفر به طور مصنوعي تار شد و تيزبيني آنها با هر دو وسيله چارت اسنلن و تست لندولت رينگ (لندونت C) با معيار قابل قبول 8 از 10 اندازه گيري شد.
يافته ها: با بررسي و مقايسه مقادير ميانه ها و مقادير P.value مشخص شد كه ضريب وابستگي بالايي حدود 0.92 ميان اين دو تست وجود دارد.
نتيجه گيري: اگر چه پيش گويي ميزان تيزبيني چارت اسنلن از روي چارت لندولت به خوبي ميسر است، اين احتمال وجود دارد كه در تيزبيني هاي بالا اين مقدار كمتر محاسبه گردد.